'Ik vlog.' (*)
Nee, ik niet, maar de denkbeeldige lezer van Het vloggershandboek wel.
Waarom? Goede vraag, die de auteur, ene Shane Birley, op p. 6 tracht te beantwoorden. Dat ziet er zo uit:
Als je er helemaal niet uitkomt, 'kun je ook je ouders of vrienden om hulp vragen'.
Tja. Je kan natuurlijk ook besluiten niet te vloggen. Zou mijn vaderlijk advies zijn, denk ik. Dat is niet aan de orde hier. Want ik, ik, ik... kennelijk moet ik, wil ik vooral gezien worden, gehoord worden. Daartoe vlog ik, ben ik op aarde. Of ik iets te melden heb, doet er minder toe. Het ego op de troon.
Veelzeggend is de tip op p. 11:
Heb je het gevoel dat je niets te zeggen hebt? Denk je dat je niet genoeg weet over een bepaald onderwerp om erover te praten? Als je niet weet wat je moet zeggen of als je je vlogaflevering nog niet gepland hebt (daar koken we later op terug), probeer dan deze simpele truc: druk op de opnameknop en kijk wat er gebeurt.
Kwaak kwaak... Bwûûûhhh... Ehh... Zoiets als sommige talkshows (praatvertoningen) en dan nog erger.
Toch iets anders als een lege pagina op het scherm brengen en wachten tot er woorden in je hoofd komen om op te schrijven (**). Dat vergt een soort concentratie die verschilt van het staren naar een wachtende camera. Die camera suggereert een wachtend publiek. Met die lege pagina kun je rustig wachten tot je inspiratie krijgt of in slaap valt.
Nu ja, afgezien van die lacune (een zinnig antwoord op de vraag waarom) biedt Het vloggershandboek wel wat handige praktische tips voor jonge vloggers. Denk ik.
Behalve dus die ene tip: bespaar jezelf tijd en vlog niet. Besteed die tijd nuttig en aangenaam en zoek anderen op, in het echte leven, om te onderzoeken of je samen iets kan doen. Al is het maar gedachten of ervaringen uitwisselen. Of desnoods, vooruit dan maar, samen vloggen. Maar ja, twee ego's voor de camera...
Uiteindelijk werd de afstand van de knopen genormaliseerd op 47 voet en 3 inches, wat met een standaardglas, een zandloper, van 28 seconden rechtstreeks de snelheid in knopen gaf. De telgegevens werden vervolgens gerapporteerd aan de bootsman die ze noteerde in het logboek. De stuurman kon dan met deze gegevens navigeren.' (Bron)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten