Over de vos en de vis

De vos is een echt fabeldier, dus is het niet gek dat Daan Remmerts de Vries die als personage nam in (o.a.) zijn fabel Vos en Vis. Het is een prentenboek, maar ook een fabel, zoals die van Jean de la Fontaine en Aesopus, hedendaags maar passend in een lange traditie.

In een recensie van het mooie Ga toch fietsen van Joukje Akveld en Philip Hopman had ik al eens iets geschreven over dieren als personages, al noemde ik Jean de la Fontaine en Aesopus daar niet. 

Het is tegenwoordig een typisch kinderboekfenomeen en ik ben niet de enige die zich soms afvraagt waarom en hoezo. Er is niet veel onderzoek over te vinden - maar wel wat, bijvoorbeeld een stevig en studieus artikel door Carolyn L. Burke en Joby G. Copenhaver in Language Arts januari 2004 (pdf), 'Animals as People in Children’s Literature' of 'Do cavies talk? The effect of anthropomorphic picture books on children's knowledge about animals' van Patricia A. Ganea1, Caitlin F. Canfield, Kadria Simons-Ghafari1 en Tommy Chou in Frontiers in Psychology 2014. Bovenaan dat artikel van Burke en Copenhaver staat

Books that use animals as people can add emotional distance for the reader when the story message is powerful or painful.

Dat vat het aardig samen. Het gaat dan om als menselijk personage verklede en handelende dieren die toch wat eigenschappen van hun soort  hebben bewaard. De beruchtste moderne voorbeelden zijn natuurlijk de varkens van Richard Scarry die als slager zijn afgebeeld en vlees van soortgenoten in de etalage hebben liggen, ik noemde die al in bovengenoemde bespreking. Van vervreemding gesproken.

 

Terug naar Vos en Vis. We kennen Vos al uit Vos is een boef, Dokter Vos en Feest met Vos, dus we weten dat Vos wel enige trekjes van het oude fabeldier Reinaert de Vos heeft, maar zijn trekken doorgaans thuis krijgt. 

In Vos en Vis is het niet anders. Vos heeft aardappelpuree gemaakt en wil er gebakken vis bij. Dus gaat hij met zijn opblaasbare boot uit vissen op zee. Als aas gebruikt hij 'een goed boek'.

Vissen, zo meende Vos, zouden daar vast op af komen. Want goede boeken zijn in zee maar weinig te krijgen.

Op zeker moment hoort hij lachen onder de boot, hij haalt zijn schepnet op en er zit een vis in. Die kiepert hij in een emmer water, en (niet in de tekst, wel in beeld) hij haalt zijn aas ook weer binnen boord.

De vis keek verbaasd om zich heen. Toen stak hij zijn kop boven het water waarin hij nu dreef. 'Waarom zit ik opeens in dit emmertje?' vroeg hij. 'En wie ben jij?'

'Tja,' zei Vos. 'Ik eh... ben Vos. Ik heb je daarnet gevangen.'

'O,' zei Vis. 'Je wilt me zeker opeten.'

Kijk, de vis die kan praten wordt Vis. Het gesprek gaat over de aanstaande maaltijd, waartegen Vis bezwaar maakt. Maar ja:

'Het spijt me erg,' zei Vos korzelig. 'Maar je hebt je laten vangen. Wie slim is vangt dieren! Dieren die dommer zijn. Zo gaat dat nou eenmaal.'

'O,' zei Vis. 'Jij bent dus een slimme Vos. En ik ben een stomme vis.'

'Precies,' zei Vos.

 

Dat pakt net iets anders uit, hoe zal ik niet helemaal uit de doeken doen, veel te leuk om zelf te ontdekken, maar...

...de laatste regels zijn:

 

Die avond zat Vos peinzend aan tafel. Hij dacht na over Vis, die nu misschien wel in zijn eigen huis zat te lezen. In dat boek. Op de een of andere manier moest Vos daarom glimlachen.

Hij begon te eten. Aardappelpuree was ook heel lekker met een klontje boter.

 

Meesterlijk in woord en beeld verteld, deze fabel. Al ben ik dat laatste niet met de verteller eens, maar ja, smaken verschillen, en als moraal is-ie niet gek. Al zou de moraal ook kunnen luiden: wie met een goed boek een vis vangt, raakt in de puree.

Remmerts de Vries, Daan. Vos en Vis. Gottmer, 2023. ISBN 978 90 257 7738 8, 32 p.

Melkvaardersroep zam zam

De zon licht aan boven ons tij, ons zompig veen,

veendronken wij, de zon gaat uit, het water stijgt,

de zon gaat aan, de bodem daalt, hier maalt wat 

maalt, de bodem daalt, de zon gaat uit, de polder

is getekend, de heren rekenen, de zon gaat aan,

het weiland drijft, melkvaardersroep, de zon gaat uit,

het asfalt komt, de zwethka zwijgt, de zon gaat aan,

de grutto roept, boerenverstand, de zon gaat uit,

de grutto toept, de stad groeit aan, wat wint wint

veld, de zon gaat aan, tere dauw, blauwe wei,

talrijke sloot, de zon gaat uit, de wind zoekt weide-

waarden, het nerveuze mierenlegioen sjouwt gras

door gras, jactbuizerd is vliegende vos, de zon

gaat los, verre legoblokken bergen citybikes, de zon

klimt op, klimt rap boven het werkbaar landschap.

Zo, wie een tekst als deze uit zijn brein weet te peuren, met het prachtige woord melkvaardersroep, verdient het om stadsdichter te worden. Háár brein: het overkwam Anne Vegter, die dit schreef om de opening van Noordrand en Polderpad Schieveen luister bij te zetten. Ze was een poos stadsdichter van Rotterdam en dat resulteerde o.a. in het door Kamiel Verschuren (geen familie) fraai vormgegeven boek Zam zam.

Met bijvoorbeeld een pagina als deze:

 

 

Het boek bevat naast de 22 'wijkgedichten' en 16 'stadsgedichten' veel foto's van Kamiel Verschuren en hieraan ten grondslag ligt, als ik het goed begrijp, een soort reizen per scooter door Rotterdam die door Xandra Nibbeling werden bedacht, zie ook hier en QR-code middenin het boek. 

 

Een heerlijk bladerboek, ook voor niet-Rotterdammers. Zie ook hier.

Vegter, Anne. Zam zam, stadsgedicht Rotterdam 2021-2022. Reis door de stad: Xandra Nibbeling, fotografie en grafisch ontwerp: Kamiel Verschuren. Querido, 2023. ISBN 978 90 214 7668 1, ongepagineerd.

IBBY in Bologna

Het is geen grote publiekstrekker, de jaarlijkse internationale kinderboekenbeurs in Bologna. Het is namelijk een vakbeurs, en als je niet zelf een stand hebt gehuurd betaal je dit jaar €42,- voor een dag toegang (op 9 maart €20,- en vertalers en illustratoren alle dagen €20,-). 

Het is meteen wel dé vakbeurs voor kinderboeken, waar iedere uitgeverij aan deelneemt die vertaalrechten wil aanbieden of kopen. Er schrijven zich jaarlijks ruim duizend bedrijven uit zo'n 90 landen in en gedurende de vier dagen (in 2023: 6-9 maart) lopen er ruim 20.000 mensen rond. Zie verder de 'facts and figures' op de beurssite. Het is fantastisch: nergens, behalve in de Internationale Jeugdbibliotheek in München, vind je zoveel kinderboeken in zoveel talen bij elkaar.

 

 

 

Tijdens de beurs vinden er enkele honderden evenementen plaats en één zo'n evenement licht ik er nu even uit: de International Board on Books for Young people (IBBY) organiseert er op 9 maart een regionale bijeenkomst (regional meeting) onder de titel 'Finding a Safe Home in Books'.

 

Dat thema wordt aldus gemotiveerd:

 

Every child has the right to a safe home. Yet, children all over the world often face moments of doubt, insecurity, fear, loss or threat. This is where the power of stories comes in, because books can offer shelter, give hope and create awareness. Stories have the potential to show you that you are not alone, and that others are in the same situation. Books can offer ideas and scenarios that are beyond our own imagination, showing us a different and, perhaps, a better world.  

Because IBBY is committed to the right of every child to become a reader – we want our third European Regional Conference to send out a signal of hope in these challenging times.

Op het programma naast hoofdgast Winny Ang onder meer Edward van de Vendel, lid van een panel 'Engaged Writing, Creating a Home in Books', en het Oekraiense stel Andriy Lesiv & Romana Romanyshin, idem. 

Het complete programma vind je hier.

333 keer moderne kinderpoëzie

Hoe beoordeel je een bloemlezing? Niet door alle opgenomen teksten afzonderlijk te beoordelen. Moet ik misschien doen alsof ik álle ooit voor kinderen bedachte poëzie ken en die enorme berg kan vergelijken met de selectie van de bloemlezing? 

Er zijn vast wel hier en daar recensenten die doen alsof ze die berg inderdaad kennen en vanuit die hallucinante positie trachten de selectie te benoemen. Representatief, of juist het beste van het beste? En wat stelt dat dan voor? En wat is poëzie eigenlijk?

 

Laat ik daarmee beginnen. Neem een tekst, druk hem af met een heleboel wit omheen en je hebt poëzie, zo lijkt het soms. Voorbeelden genoeg. Teksten waar geen rijm of ritme inzit, ze lijken eerder een stukje proza, een aforisme, bewerinkje, verhaaltje. Neem bijvoorbeeld een tekstje als dit:

Oma is dood. Ze zeggen dat dit goed is - zelfs mijn vader. Ze was oud en ziek en dacht dat hij haar man was.

Maar als ik kwam, lachte ze en glinsterden haar ogen. Ze zei: 'Kus maar niet. Ik vond het vroeger vreselijk, oude mensen kussen.'

Ik deed het toch. Haar wang was dun en slap, boog van je lippen weg, als kuste je een theedoek aan de lijn.

Best een mooi tekstje van Kees Spiering. Het is opgenomen (p. 104) in Heel de wereld wordt wakker, het beste van de moderne kinderpoëzie in 333 gedichten, samengesteld door Jaap Robben. Maar poëzie?

Het staat er iets anders opgemaakt. Zo:

Oma is dood. Ze zeggen dat 

dit goed is - zelfs mijn vader. 

Ze was oud en ziek en dacht 

dat hij haar man was.

 

Maar als ik kwam, lachte ze 

en glinsterden haar ogen. 

Ze zei: 'Kus maar niet. 

Ik vond het vroeger vreselijk, oude mensen kussen.'

 

Ik deed het toch. Haar wang 

was dun en slap, boog van je 

lippen weg, als kuste je 

een theedoek aan de lijn.

Wordt het nu ineens poëzie? Komt er een dimensie bij?

Er komen meer van die tekstjes voor in deze bloemlezing (verschenen 2022). Een mooie staat op p. 134, afgedrukt in de strakke vorm van een rechthoek afgedrukt en die is van Ted van Lieshout, die wel van spelen met vormen houdt en een meester is in poëtisch proza. Op p. 156 en 284-285 nog twee en ik heb er vast een nog niet ontdekt. 

Een fraai tekstje is van Joke van Leeuwen. Dat geef ik weer zoals het er in staat (p. 139):

 

Toe

tje

 

Wij zijn gek

omen voor een lek

kere kak

etoe toe

 

Die is van slag

room met pis

tachenootjes en koe

k.

De kok krijgt een bed

ankje. Wat een heer

lijke kak

etoe toe.

 

Mmmmmmm

et een lepeltje erbij.

 

Ofwel, als je het nog niet doorhad:

 

Toetje

Wij zijn gekomen voor een lekkere kaketoe toe

Die is van slagroom met pistachenootjes en koek.

De kok krijgt een bedankje. Wat een heerlijke kaketoe toe

Mmmmmmmet een lepeltje erbij.

Dat wit om een tekst suggereert minstens dat de tekst bijzonder is, poëzie of niet, net als een tekst in hele grote letters op een muur. Er wordt aandacht gevraagd. Er zijn treffende overeenkomsten met reclameteksten.

Hm, poëzie als tekst die aandacht vraagt. Niet eens zo'n gekke definitie, een waar die terloopse van hierboven, poëtisch proza, ook in past. Een hoge informatiedichtheid met groot vermogen om associaties op te wekken. En geen woord te veel. Zie K. Schippers (p. 90):

In dit gedicht

is geen woord 

te veel

Neem je er iets af

dan is het

niet meer heel

 

Maar dan is Finnigans Wake ook poëzie.

riverrun, past Eve and Adam's, from swerve of shore to bend of bay, brings us by a commodius vicus of recirculation back to Howth Castle and Environs.

Waarachtig... Lees hardop, proef het ritme.

Finnigans Wake is echter vooral, zoals Piet Meeuse het uitdrukt, 'een taalexperiment, waarin alle betekenis uiteindelijk oplost in klinkklare taalmuziek', en dat brengt me bij die andere kant van poëzie, de muzikale. Iedere gezongen tekst wordt poëzie, zelfs gebeden. De muziek brengt er melodie en ritme in, en poëzie is tekst met melodie en ritme. 

Het was ooit, vóór de uitvinding van de drukpers, pure noodzaak voor de kunstzinnige leden van de Blauwe Schuit, die op markten en in kastelen hun publiek trachtten te vermaken met klank en zang, en die vaak lange teksten wisten te onthouden met hulp van melodie, ritme en rijm. Poëzie werd toen niet gelezen.

 

Ook nu wordt veel poëzie niet gelezen maar voorgedragen of gezongen, en vandaar nog altijd veel rijm en ritme in gedrukte poëzie, zoals in dit versje van Mieke van Hooft (p. 81):

Ik zie hartjes in je ogen.

Ik hoor hartjes in je lach.

Ik voel hartjes in je handen.

Ik denk aan je, heel de dag.

Ik ruik hartjes in je haren,

en toen je naast me stond,

vloog zo'n grappig roze hartje

zomaar uit je mond.

Een echt poesiealbumversje, vind ik. Volgens Jaap Robben dus een van de 333 beste gedichten uit de Nederlandstalige kinderpoëzie. 

Smaken verschillen, maar ik gun het hem. Want natuurlijk zijn er niet 333 objectief en absoluut beste gedichten, elke selectie is een keuze en dit is die van Jaap Robben.

Hij verantwoordt die keuze op p. 355-357 en dat hij die verantwoording plaatst vind ik een compliment waard. Ik citeer een stukje:

 

Bij de samenstelling van deze bloemlezing hebben we de lezer, het kind, centraal willen stellen. Bij elk gedicht was de afweging: kan ik een kind bedenken aan wie ik dit gedicht zou kunnen voorlezen? En: is dit gedicht een potentieel lievelingsgedicht van iemand? Soms voor velen, soms wellicht voor een enkele lezer. Een andere belangrijke vraag: gaat het gedicht niet over de hoofden van de jonge lezers heen? Tegelijk toont de beste jeugdpoëzie dat ze leeftijdloos is. De beste jeugdpoëzie is mensenpoëzie, of zoals Joke van Leeuwen dat ooit zo mooi beschreef: dat is literatuur zonder bovenleeftijd.

Een belangrijk selectiecriterium dat daarmee samenhangt is het perspectief. De dichters in deze bloemlezing dichten niet óver kinderen, maar met een zeer heldere, eigen poëtische stem die samenvalt met die van kinderen. Het perspectief stemt overeen met dat van het kind, zonder door de knieën te gaan. Dit is geen poëzie die terugkijkt, mijmert, of melancholisch is naar een jeugd lang geleden. Deze gedichten zijn in het nu. Er is ruimte voor mijmeringen en melancholiek, maar altijd binnen het kinderleven.

 

Uiteraard is de literaire kwaliteit ook een beslissende factor geweest [...]. Dit is een lastig te beschrijven criterium, omdat er geen eenduidige definitie van is - je kunt er eindeloos over blijven discussiëren.

En zo nog even door.

Er zijn veel kanttekeningen te maken bij zijn verantwoording, ook stilistisch (kun je melancholisch zijn naar iets?) maar het is er wel een en ja, over 'literaire kwaliteit' kun je lang praten, er is geen met een thermometer te vergelijken kwaliteitsmeter, al dachten sommige recensenten dicht in de buurt te komen.

Ik raad iedere volwassen lezer van deze bloemlezing aan deze verantwoording in ieder geval te lezen.

Terug naar de bloemlezing.

Die kent vier delen, ik geef ze weer zoals ze staan afgedrukt.

 

je leerde lezen

letter

woord

gedicht

 

de woorden vinden jou

 

lees nu eens

enkel het wit

 

woorden

die elke afstand

kleiner kunnen maken

 

De kleuren zijn een benadering. Zoals uitgelegd in de verantwoording gaan de vier delen van beginnende naar iets gevorderder lezer ('tussen de zes en twaalf jaar'). Van het eerste gedicht (p. 13)

klein beginnen

je leerde kijken

ogen

mond 

gezicht

je leerde spelen

doosje

open

dicht

je leerde lopen

lampje

knopje

licht

je leerde lezen

letter

woord 

gedicht

naar het laatste (p. 352)

 

dag

 

doet de laatste die dit boek verlaat

voordat hij/zij naar buiten gaat

de verwarming laag, de lichten uit

de ramen dicht of op een kier

vergeet de voordeur niet te sluiten

welbuiten

ik blijf nog even hier

 

Het eerste van Frank Eerhart, het laatste van Hans Hagen. Daarna volgen dan verantwoording ('Waarom deze 333 gedichten?'), 'Dankwoord', 'Bronvermelding', 'Register op titel of beginregel' en 'Register op auteursnaam' en die auteurs heb ik even geteld, het zijn er 109, van Frank Adam tot Joost Zwagerman. Ook nog even geturfd wie de meeste paginanummers heeft, kampioen is Ted van Lieshout (17), direct gevolgd door Bette Westera (16) en Kees Spiering (15), daarna volgen Edward van de Vendel (11), Erik van Os (10), Sjoerd Kuyper (9), Bart Moeyaert (9), Toon Tellegen (8), Bas Rompa (8) en ex aequo 7 Gerard Berends, Hans Hagen, Gil vander Heyden en Joke van Leeuwen. Van zichzelf nam-ie er vier op.

De bloemlezing werd geïllustreerd door Sebastiaan Van Doninck en ik denk dat samensteller (of uitgever) en illustrator er even voor zijn gaan zitten, want beeld en tekst gaan een goede relatie aan in dit boek, vaak twee pagina's breed, waarbij ook de gedichten overeenkomst in stijl of thema tonen, soms bij een enkel gedicht, zoals hier:

Of hier:

O ja, en voor wie dat boekafsluitende gedicht van Hans Hagen ('doet de laatste die dit boek verlaat') wellicht nog wat kinderlijk vond voor 12 jaar, nog even deze mooie zeer zingbare tekst, van Bart Moeyaert (p. 295):

 

Siberië

 

Geef me je jas

van bont van teddyberen.

Sla je arm om me heen

en al je winterkleren.

Zoen me tot ik warm word.

Zoen me tot ik spin.

Trek je eigen huid dan uit,

stop mij eronder in.

Sus me met je hartslag.

Wij ons wij ons wij ons.

Maak van dit veel te grote bed

een heel klein fort van dons. 

 

Kortom, over keuze en criteria valt nog wel een boom op te zetten (ik miste bijvoorbeeld onzinverzen en zou meer van Ienne Biemans hebben opgenomen en sowieso vast een andere keuze hebben gemaakt), maar deze bloemlezing is verzorgd uitgegeven (met leeslint!) en bevat veel moois.

En dat voor slechts twaalf cent per gedicht.

Heel de wereld wordt wakker, het beste van de moderne kinderpoëzie. Samengesteld door Jaap Robben, illustraties Sebastiaan Van Doninck. Gottmer, 2022. ISBN 978 90 257 7483 7, 367 p.

Hallo daar!

Ja, je moet toch wat als je niet wil beginnen met Geachte, Beste, Lieve heer, dame, mevrouw, lezer, lezer(es) of iets anders dat zelfs heel in de verte doet denken aan iets geslachtelijks.

Dus begint 'het gehele team van Samsam' het begeleidend briefje bij nummer 3 van jaargang 2022-2023 met 'Hallo daar!'

Is daar iemand?

Dacht ik er meteen achteraan.

Maar dat is natuurlijk niet de bedoeling. Ik word 'ontzettend bedankt' voor mijn belangstelling voor Samsam, 'met als thema Discriminatie'. Ja, dat wekte bij het passeren van de stand op de Nationale Onderwijs Tentoonstelling inderdaad mijn belangstelling, altijd nieuwsgierig hoe een redactie van een tijdschrift voor kinderen van pakweg 10 en ouder ('groep 5 t/m 8', Vlaanderen doet niet mee) hiermee aan de gang gaat.

Nou, recht zo die gaat. Onder meer door het thema in hoofdletters op de voorkant te plaatsen, zo:

 

 

Duidelijk. Vrolijke kopjes, ze dienen een doel. Het redactioneel op p. 2 laat er ook geen gras over groeien.

Heb jij wel eens iemand buitengesloten omdat-ie er anders uitziet dan jij, een ander geloof heeft of op een andere manier 'anders' is? Dat heet discriminatie en dat is verboden. Soms gebeurt het bewusr, maar veel vaker onbewust. Dat komt omdat mensen vooroordelen hebben over anderen.

Zo is 't maar net, al zou ik doordat hebben gebruikt. (Dat mensen vooroordelen hebben is een oorzaak, geen reden.) Van de jonge lezers wordt wel verwacht dat ze woorden als bewust en onbewust kennen.

Het is goed dat ze worden aangesproken op hun eigen individuele gedrag, al vermoed ik dat onder kinderen groepsgedrag bij buitensluiten een grote rol heeft. Dat blijkt ook wel uit de reportages over of interviews met specifieke kinderen, en uit de stukjes info die verzameld zijn onder de kop 'In hokjes denken'.

Het wordt allemaal vaardig uitgelegd, al moet je wel goed zijn in lezen, en ik sluit niet uit dat kinderen vanzelf gaan lezen. Daarmee is het niet het slechtste lesmiddel - maar een lesmiddel is het overduidelijk wel, bedoeld voor 'burgerschap in de klas'. Je kan het overigens ook als abonnement thuis ontvangen.

Er hoort een website bij. In het dossier Slavernij (Discriminatie is nog geen dossier) kwam deze enormiteit voorbij:

 

Tot slaaf gemaakten werden verkocht op slavenmarkten in Afrika en met schepen naar de plantages in het Caribisch gebied en Zuid-Amerika vervoerd. Zij werkten onder dwang voor een baas zonder dat ze daar geld mee verdienden. De slavernij duurde zo’n tweehonderd jaar. Elk jaar wordt herdacht én gevierd dat Nederland de slavernij in Suriname en op de Antillen afschafte op 1 juli 1863.

 

Tweehonderd jaar? Echt niet! Slavernij is duizenden jaren oud, zoals o.a. min of meer wordt uitgelegd in dit Samsam-nummer over discriminatie ('van alle tijden' en zie de Bijbel) In de geschiedenis van de slavernij is de verscheping van slaven uit Afrika naar Amerika een episode - overigens wel een relatief wrede episode. 

Afijn, een uitglijdertje, veroorzaakt door een wat erg Europese blik op de geschiedenis.

Verder ziet het er wel goed uit op die site en als ik voor de klas stond en ik moest iets met burgerschap, zou ik zeker overwegen om Samsam te gebruiken.

En ik vestig graag de aandacht op het fenomeen tijdschrift, omdat in leesbevorderingsevenementen de nadruk zo vaak ligt op boeken. Bladeren en lezen in een tijdschrift is niet alleen voor kinderen overzichtelijker dan beginnen aan een boek.

Samsam nr. 3 2022-2023. Zie https://www.samsam.net/magazines/discriminatie.

30 jaar voorleeswedstrijd

Dit compliment mag de organisatoren van de (Nederlandse) Nationale Voorleeswedstrijd gegeven worden: ze hebben er een succes van weten te maken. Er zijn ruim 6600 basisscholen in Nederland. Daarvan doen er dit jaar 3498 mee en dat zijn er meer dan ooit. Het is bovendien de 30e editie, een mooi jubileum van een evenement met hoge publicitaire waarde.

 

En wat wordt er zoal voorgelezen?

 

Net als voorgaande jaren zijn serieboeken erg populair onder de jonge voorlezers. De boeken uit de serie De waanzinnige boomhut van Andy Griffiths & Terry Denton zijn het meest voorgelezen (gekozen door 126 schoolkampioenen). De series Dagboek van een muts (125 keer) en Het leven van een loser (109 keer) volgden. Roald Dahl is de meest voorgelezen auteur; maar liefst 249 leerlingen lazen voor uit een van zijn boeken. De Nederlandse schrijfster Carry Slee werd door 169 schoolkampioenen voorgelezen tijdens de schoolrondes.

Een selectie die niet echt de te downloaden Boekentiplijst weerspiegelt maar evenmin erg verrassend is. Die goeie ouwe Dahl en Slee... Humor scoort duidelijk hoog.

Boeken zonder woorden

Een van de aardigste projecten van de International Board on Books for Young people (IBBY) is het verzamelen van kinderboeken zonder tekst om die beschikbaar te stellen voor vluchtelingen en hun kinderen, met name in Lampedusa. Silent books heet het project.

 

 

Die boeken worden verzameld door de nationale secties van IBBY, waaronder IBBY Nederland.

Er zijn tot nu toe vijf collecties en de zesde is op komt. De selectie van IBBY Nederland:

Kleur van Marieke ten Berge,
Rondo van Renske Gerstel,
Ik wil een ander bed van Tjarko van der Pol,
Hannah van Renske Gerstel.

Zie verder hier.

Geen Mooie Kinderboekenfestival in 2023

Een persbericht:

 

Na vijf succesvolle edities van Het Mooie Kinderboekenfestival wordt het festival voortaan eens in de twee jaar georganiseerd. De organisatie ziet zich hier door diverse redenen toe genoodzaakt. Om ervoor te zorgen dat kinderen in hun vrije tijd blijvend in aanraking komen met vrolijke activiteiten rondom de mooiste kinderboeken, kunnen bibliotheken, BSO’s, buurthuizen en andere sociaal-culturele instellingen pakketten bestellen om zelf Mooie Kinderboekenfeestjes of zelfs een minifestival te organiseren.  

Sinds de eerste editie van het Mooie Kinderboekenfestival in 2017 in Amsterdam is het festival flink gegroeid, met uitverkochte edities in diverse steden (Hoogeveen, Den Bosch, Nijmegen) en een toenemend aantal (voor)programma’s in wijken door heel Nederland. Al deze activiteiten worden door een klein team van drie zelfstandig ondernemers geïnitieerd, ontwikkeld en georganiseerd. Ieder jaar weten ze met veel liefde, inzet én een ploeg van betrokken makers en bevlogen vrijwilligers het Mooie Kinderboekenfestival te organiseren. Op deze manier lukt het om met een bescheiden begroting een zo groot mogelijke impact te maken. De hoeveelheid tijd die eraan besteed wordt, staat echter niet meer in verhouding tot de inkomsten die eruit worden gehaald. Het feit dat de stichting afhankelijk is van projectsubsidies helpt niet mee; vrijwel het hele jaar staat hierdoor in het teken van aanvragen schrijven en verantwoorden. Zo blijft er nagenoeg geen tijd over voor reflectie en innovatie. Door een pauzejaar in te lassen, hoopt de organisatie een duurzame manier te vinden om de activiteiten op lange termijn voort te zetten. 

Stichting Kleine Lettertjes betreurt dit noodgedwongen besluit, omdat leesbevorderende activiteiten juist in deze tijd harder nodig zijn dan ooit. Om toch op landelijke schaal bij te blijven dragen aan het bevorderen van leesplezier én tegemoet te komen aan een groeiend aantal verzoeken om hulp bij creatieve programmering rondom kinderboeken, biedt Stichting Kleine Lettertjes pakketten aan om zelf een Mooi Kinderboekenfeestje te organiseren. Dankzij steun van het Tante Anne fonds (Stichting Lezen) kunnen culturele-, naschoolse- en welzijnsinstellingen deze pakketten voor een gereduceerd tarief van €95,- inkopen. Op dit moment zijn er pakketten bij drie verschillende mooie kinderboeken verkrijgbaar, er wordt gewerkt aan uitbreiding met vijf nieuwe pakketten. Kijk voor meer informatie op www.kinderboekenfeestje.nl. 

 

Waarvan akte en zie een bericht op dit blog d.d. 5 april 2022. 

Wat het verschil is tussen zelfstandig ondernemers en zelfstandige ondernemers weet ik niet, en waarom dit ondernemer-zijn zo benadrukt wordt evenmin. Toch een beetje afzetten tegen evenementen als Kinderboekenweek e.d.?

Zolang je mensen geen oor aannaait dan wel poot uitdraait is het geen schande om een ondernemer te zijn, maar zo trots hoef je er nu ook weer niet op te zijn. Het is gewoon een manier om je brood te verdienen. En vergeet niet dat Hermes god was van handel, reizigers, wegen en dieven.