Het is in essentie een romantisch idee: terug naar de wildernis. Nou ja, niet zoals die vroeger was, maar een die erop lijkt. Met een gezonde bodem en levend veen en zo, maar vooral met Grote Grazers. Dat lijkt het ideaal van ARK Rewilding, of in ieder geval van Jeroen Helmer, medewerker van die instelling, en dat leid ik af uit Wildernis in eigen land, een kloek boek van zijn hand, dat onlangs bij Lemniscaat verscheen.
Het zij hem gegund, de droom van halfopen landschappen waarin wisenten, wilde runderen, wilde paarden, edelherten en wellicht zelfs elanden ('ze breiden zich vanuit Polen langzaam weer uit') grazen. Vanuit de bossen loeren wolven en lynxen ('snuffelt aan de grenzen van Nederland') op hun kalveren. Het kleinere spul, knaagdieren, laten ze over aan de vossen, veelvraten en goudjakhalzen. En de wilde kat - de verwilderde of nog tamme maar vrij rondbanjerende huiskat speelt bij rewilding geen rol.
Rewilding, hoe zou je dat moeten vertalen? Herwilderen? Herwildernissen?
Afijn, dat soort dromen dus, alsof er geen miljoenensteden en agrarische industrie bestaan, vol mensen die al in de stress schieten bij het idee dat één (1) wolf ergens in de buurt is. Hun mormeltje met mopsneus is dan niet meer veilig...
Het zijn fijne dromen.
Eerlijk is eerlijk, zo'n wildernis naast de deur lijkt me prachtig. Misschien een reservaat instellen voor de menselijke soort? Lastig, lastig, er zijn er zo gruwelijk veel van.
Het boek is mooi uitgevoerd maar wat rommelig ingedeeld. De inhoud meandert van een korte geschiedenis van het ontstaan van half-open landschappen via ‘De weg van het water’, ‘Begrazing’, ‘Roofdieren’, ‘Hoe de eik met gastvrijheid zijn leven verlengt’, ‘De rivierbosweide’ naar ‘In de delta’ en hoofdstukjes over de waterbuffel (!), eland, goudjakhals, kroeskoppelikaan, Europese steur en ‘De levende Noordzee’, allemaal begeleid door de bekende, door Helmer getekende ARK-prenten over ecosystemen. De stijl is journalistiek, toegankelijk voor 10+, maar vergt hier en daar enige kennis van vaktermen.
Ondanks de poging er doorgaande verhaallijnen in aan te brengen rijst het vermoeden dat het boek is samengesteld op basis van voordrachten rond prenten.
Een inspirerend naslagboek, om lekker bij weg te dromen. Hoorde ik daar een eland snuiven?
Geen register, wel bronnen. En dubbelpagina-afbeeldingen in kleur.
Helmer, Jeroen. Wildernis in eigen land. Lemniscaat, 2024. ISBN 978 90 277 1687 7 190 p.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten