Moord in de Schilderswijk

Vandaag een ingezonden brief in de Volkskrant van Thijs Goverde en Mirjam Oldenhave. Het staat onder een minstens zo prangende ingezonden brief van Graa Boomsma. Jawel, die auteur, recensent en docent Nederlandse taal- en letterkunde die in De Groene Amsterdammer al eens een reeks wrange en onderhoudende artikelen over zijn waarnemingen in het onderwijs publiceerde, een soort laatste der Mohicanen van goed opgeleide docenten met een grondig onderbouwde visie.
De brief van Mirjam Oldenhave en Thijs Goverde is op de website van de krant niet te vinden.
Dus vóórdat de krant in de kattenbak belandt:

Dat de Nederlandse cultuur bedreigd wordt; dat de vijanden van onze beschaving zich als parasieten in ons midden hebben genesteld; dat de heersende elite het straatschorem al veel te lang vrij spel heeft gegeven - niemand zal het betwisten.
Alleen over de vraag wie hier nou eigenlijk het schorem is, wordt nog enigszins gesteggeld. Het antwoord vonden wij in de Schilderswijk. In die Haagse prachtwijk, of krachtwijk, of welk eufemisme je ook maar gebruiken wil, vind je hele schoolklassen zonder ook maar één autochtoontje. Het laat zich raden dat het Nederlands van de leerlingen te wensen overlaat. Er schijnen zelfs kinderen bij te zijn die ook de taal van hun ouders niet vloeiend spreken. Alsof ze twee tweede talen hebben. En geen enkele eerste.
Dit is niet het drama van de multiculturaliteit, dit is het drama van de nul-culturaliteit. Hun docenten valt niets te verwijten. Die roeien woest tegen de stroom in, met alle riemen die ze hebben en zelfs met riemen die ze niet hebben. Met de riemen van de bibliotheek bijvoorbeeld.





Wij kennen geen enkele bibliotheek die zó verweven is met de omliggende scholen als de Bibliotheek Schilderswijk. Schoolklassen komen naar de bieb voor het ene project na het andere. Ontmoetingen met schrijvers, voorleesuurtjes, instructie over wat dat nou eigenlijk is, een bibliotheek. En hope je dat doet, een boek uitzoeken. De bieb gaat ook naar de scholen toe. Projectje zus, projectje zo. Workshops 'beleefd zijn', onder het ietwat wanhopige motto: 'u zeggen is ook taal'.
Dit is geen wijk van lezers. Dat latste heeft het gemeentebestuur ook gmerkt. En zijn reactie is voorspelbaar: hier hoeft helemaal geen bieb te staan. En de kinderen, die in de bieb hun boeken lezen? (Want er wórdt wel gelezen, maar dat is geen lenen, dus dat zie je niet terug in de cijfers.) Ach, die kinderen gaan toch gewoon naar een filiaal verderop?
Maar dat is nog best een eind lopen. En er zijn in de Schilderswijk niet zoveel ouders die hun kroost naar de bibliotheek brengen.
Dat is dan jammer, zegt de wethouder. Daar kunnen wij allemaal geen rekening mee houden. En zo dreigt het belangrijkste bolwerk van de Nederlandse taal en cultuur te verdwijnen van de plek waar het het hardst nodig is.
Het lijkt wel alsof de gemeente niets liever ziet dan halfgeletterde, op straat rondhangende allochtonen. Schorem. Het mag duidelijk zijn dat we hier niet op de rondhangers doelen. De barbaren rammelen al lang niet meer aan de poort, ze zitten al in het gemeentehuis.

Waarvan acte, met instemming.