Twee nummers van het gratis blad Lezen liggen op mijn bureau: de nummers 1 en 2 van 2012.
Gratis, schreef ik?
Ja, de notie dat ze uiteindelijk niet gratis zijn want betaald uit de staatskas is veel te abstract. Je meldt je aan en krijgt Lezen, voor niks, da's de ervaring. Stichting Lezen betaalt het uit haar budget, da's mooi. Zal ongeveer tussen een halve en hele ton kosten, schat ik.
Overigens moet je wel een 'professional' zijn op het gebied van de leesbevordering: ' Professionals op het gebied van leesbevordering en literatuureducatie ontvangen Lezen gratis door zich hier aan te melden. '
Waarom?
Dat is een heel andere vraag. Stichting Lezen ziet het zo: ' Lezen bevat informatie over specifieke doelgroepen van baby's tot adolescenten, maar ook algemene informatie. Professionals blijven zo niet alleen op de hoogte van zaken die hen direct raken maar houden ook zicht op wat anderen doen. ' Past keurig bij het principe van de 'doorgaande lijn' van Stichting Lezen. Ik heb mij wel afgevraagd of het wijs is om openbare middelen (uit het budget van Stichting Lezen, pakweg 2 à 2,5 miljoen per jaar) te besteden aan een periodiek dat concurreert met vergelijkbare periodieken die het zonder zo'n gulle subsidiëring moeten stellen.
Maar eenmaal ontvangen ga ik het natuurlijk lezen.
Wat me opvalt is dat er weinig over de praktijk van leesbevordering is te vinden. Hooguit 1 of 2 pagina's per nummer. Merkwaardig, voor een blad van een leesbevorderingsinstelling.
Wat overblijft is een zeer gevarieerde verzameling vlot geschreven artikelen en interviews over onderwerpen als het digitale kinderboek (op het tablet), kinderboekenschrijvers met werk voor volwassenen en vice versa, blikken in de ateliers van illustratoren (Alex de Wolf en Loes Riphagen), Meg Rosoff, Tom Lanoye, Joost Swarte ('Ik ben een groot fan van Jean de Brunhoff'), Scholieren.com, media-opvoeding, John Green, Guus Kuijer (hommage wegens ALMA, heel alert van de redactie), Charles Dickens, huisdieren in kinderboeken, de film Boven is het stil, kortom een wijd palet aan auteurs en literaire onderwerpen, aangenaam gepresenteerd, met tussendoor de nodige weetjes en berichten. Ook de discussie wordt niet geschuwd: reacties van drie auteurs op de Woutertje Pieterse-lezing van Edward van de Vendel.
Prettig blad wel, Lezen. Maar of ik er als professional veel mee zou opschieten voor de leesbevorderingspraktijk? Ik denk van niet. Geef me dan Leesplan maar, van diezelfde Stichting Lezen.
Gratis, schreef ik?
Ja, de notie dat ze uiteindelijk niet gratis zijn want betaald uit de staatskas is veel te abstract. Je meldt je aan en krijgt Lezen, voor niks, da's de ervaring. Stichting Lezen betaalt het uit haar budget, da's mooi. Zal ongeveer tussen een halve en hele ton kosten, schat ik.
Overigens moet je wel een 'professional' zijn op het gebied van de leesbevordering: ' Professionals op het gebied van leesbevordering en literatuureducatie ontvangen Lezen gratis door zich hier aan te melden. '
Waarom?
Dat is een heel andere vraag. Stichting Lezen ziet het zo: ' Lezen bevat informatie over specifieke doelgroepen van baby's tot adolescenten, maar ook algemene informatie. Professionals blijven zo niet alleen op de hoogte van zaken die hen direct raken maar houden ook zicht op wat anderen doen. ' Past keurig bij het principe van de 'doorgaande lijn' van Stichting Lezen. Ik heb mij wel afgevraagd of het wijs is om openbare middelen (uit het budget van Stichting Lezen, pakweg 2 à 2,5 miljoen per jaar) te besteden aan een periodiek dat concurreert met vergelijkbare periodieken die het zonder zo'n gulle subsidiëring moeten stellen.
Maar eenmaal ontvangen ga ik het natuurlijk lezen.
Wat me opvalt is dat er weinig over de praktijk van leesbevordering is te vinden. Hooguit 1 of 2 pagina's per nummer. Merkwaardig, voor een blad van een leesbevorderingsinstelling.
Wat overblijft is een zeer gevarieerde verzameling vlot geschreven artikelen en interviews over onderwerpen als het digitale kinderboek (op het tablet), kinderboekenschrijvers met werk voor volwassenen en vice versa, blikken in de ateliers van illustratoren (Alex de Wolf en Loes Riphagen), Meg Rosoff, Tom Lanoye, Joost Swarte ('Ik ben een groot fan van Jean de Brunhoff'), Scholieren.com, media-opvoeding, John Green, Guus Kuijer (hommage wegens ALMA, heel alert van de redactie), Charles Dickens, huisdieren in kinderboeken, de film Boven is het stil, kortom een wijd palet aan auteurs en literaire onderwerpen, aangenaam gepresenteerd, met tussendoor de nodige weetjes en berichten. Ook de discussie wordt niet geschuwd: reacties van drie auteurs op de Woutertje Pieterse-lezing van Edward van de Vendel.
Prettig blad wel, Lezen. Maar of ik er als professional veel mee zou opschieten voor de leesbevorderingspraktijk? Ik denk van niet. Geef me dan Leesplan maar, van diezelfde Stichting Lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten