Gisteravond alsnog Zomergasten met de goedlachse 'entrepreneur' (VPRO) Daan Roosegaarde bekeken, met dank aan het verschijnsel 'uitzending gemist' (versie tv). (Al schrijvend opnieuw in stukjes bekeken, nu versie internet.)
Ik was geboeid door de prachtige kwallen, de onverstoorbare Buckie Fuller en zijn geodetische koepels, de eerste roltrap ('Dit zijn wij, dit is onze cultuur!'), met de air bear die ik eerder een hond vond, de lange rit door de Chinese fabriek ('De dingen die jij en ik hebben, komen vaak uit China'), Louis C.K. over ons mobieltje ('Would you give it a second? It's going into space! Is the speed of light too slow for you!?'), het onderzoek van de mierenhoop, het stukje Gattaca, het omkijken naar de aarde ('We are stardust'), en zijn meest uitgesproken commentaar ('Wow, wat is dát nu weer!'), en hoorde tijdens het interview Roosegaarde iets zeggen wat ik zó boven de gedrukte versie zou hebben geplaatst maar kon dat vandaag ondanks opnieuw (bij stukjes) afspelen niet meer terughalen (stom stom, altijd meteen noteren).
Wel hoorde ik hem die andere Zomergasten-gast Johan Simons bekritiseren: 'verschrikkelijk' wat die zei over cultuur die boven de samenleving hangt. 'Kunst, cultuur moeten door de samenleving heen sijpelen, moet lastig zijn, uitlokken, prikkelen, moet er onderdeel van worden.'
'Het doel, daar gaat het om, en dat is helder.' hoorde ik hem ook zeggen.
Maar dat werd me nu juist niet helemaal helder. Iets met samenwerken, zelfvoorziening, creativiteit, de wereld beter maken. Met gemak hanteerde hij een onderscheid tussen 'goed' en 'slecht', zonder toe te lichten wat hij daarmee precies bedoelde en helaas vroeg interviewer Wilfried de Jong daar niet voldoende op door. (Die leek meer geïnteresseerd in het boven tafel halen van persoonlijke karakteristieken.)
Ook hoorde ik hem mooi formuleren wat hem drijft: 'Ik maak dingen om de wereld begrijpbaar te maken, om er iets mee te kunnen.' Ja, dat is iets anders dan je boven de massa willen verheffen.
Heel blij was ik met het fragment waarin Philip Starck optrad op een TED-bijeenkomst, zie (o.a.) Vimeo, 'just a designer of X-mas gifts'. Dat moet je zien en horen! Doe het nu!
Vier miljard jaar achter ons om van bacterie tot super-aap te groeien, nog vier miljard vóór ons: verandering is onze poëzie, wij, 'mutanten', 'zijn halverwege'.
Geweldig om te zien hoe hij met handen en voeten en springen uitbeeldt wat wijsheid is, hoe je 'een goede mutant' wordt.
Niet recht omhoog springen, in ieder geval.
'Because vertical, if you look like that, ah, there is God. Ah, God! God is a trap. God is the answer, when we don't know the answer. That means, if your brain is not enough big, when you don't understand, ah, that's God, that's God. Voilà, that is ridiculous. That's jump, and come back, attend, not jump, come back.'
En er is nóg een val, 'if you look back', en om hem dat te zien en horen uitleggen kun je beter kijken en luisteren.
Mooie uitsmijters van Daan Roosegaarde: 'We kunnen meer aan dan we denken.' En: 'De wereld is vloeibaar.'
Dank, dames en (in dit geval vooral) heren. Het was lang geleden dat ik met zoveel genoegen naar een tv-programma keek.
Heeft dit alles ook maar iets te maken met lezen en schrijven?
Jazeker, want we ervaren vergezichten die gedeeld, verteld worden. Die tot super-aap gegroeide mutant neemt zichzelf waar, leeft daardoor met verhalen.
En met Starck en Roosegaarde vier miljard jaar vooruitkijkend, kunnen we ons afvragen hoe lang we nog verhalen delen door lezen en schrijven.
Tijd om Memory Palace van Hari Kunzru te gaan lezen. En naar Londen te gaan, geloof ik, zal helaas voor 20 oktober niet meer lukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten