Wat heet poëzie 6

Trap VIII

Sylvia Plath was ongeliefd.
Iedereen die haar ontmoette, vond haar raar en agressief. Ze werd razend toen ze ontdekte dat een vriendin met potlood in haar boeken had geschreven. De kanttekeningen randden Plaths boeken aan.
En ze pleegde zelfmoord toen ze begreep dat Ted Hughes van plan was bij haar weg te gaan.

Sommigen kunnen hun voeten niet netjes op de regels van de tekst zetten en zo naar de laatste bladzijde klimmen. Die willen buiten de muurboom lopen of op de stootborden, of een trede nog eens met een extra wellat onderstrepen.
De ervaring leert dat wat er in de marge staat meestal storende onzin is, een zinloze daad van trapdrift. Bij het stijgen negeer ik altijd zo veel mogelijk de aantekeningen.
Maar er zijn natuurlijk kanttekenaars die lijnen kunnen aanvechten met marginalia, zodat opeens een trapleer ontstaat.

War er maar geen witte rand. Was het hele vel maar gevuld.

Sebastienne Postma in De Gids 2013-6, p. 36.

Poëzie? Eerder een vertoogje met beeldend taalgebruik, zou ik denken.

Maar het was dan ook anders op de pagina gezet, namelijk zó:

Sylvia Plath was ongeliefd.
Iedereen die haar ontmoette, vond haar raar 
en agressief. Ze werd razend toen ze 
   ontdekte 
dat een vriendin met potlood in haar boeken 
had geschreven. De kanttekeningen randden 
Plaths boeken aan. En ze pleegde zelfmoord 
toen ze begreep dat Ted Hughes 
van plan was bij haar weg te gaan.

Sommigen kunnen hun voeten niet 
netjes op de regels van de tekst zetten 
en zo naar de laatste bladzijde klimmen. 
Die willen buiten de muurboom lopen of 
op de stootborden, of een trede nog eens met 
een extra wellat onderstrepen.
De ervaring leert dat wat 
er in de marge staat meestal 
storende onzin is, een zinloze daad 
van trapdrift. Bij het stijgen negeer 
ik altijd zo veel mogelijk de aantekeningen.
Maar er zijn natuurlijk kanttekenaars die 
lijnen kunnen aanvechten met marginalia 
zodat opeens een trapleer ontstaat.

War er maar geen witte rand. 
Was het hele vel maar gevuld.

Wordt het zo meer poëzie? Ik betwijfel het.

Zie Wikipedia over Sylvia Plath.
Zie hier haar werk. Zoals 'Cinderella':

The prince leans to the girl in scarlet heels, Her green eyes slant, hair flaring in a fan Of silver as the rondo slows; now reels Begin on tilted violins to span The whole revolving tall glass palace hall Where guests slide gliding into light like wine; Rose candles flicker on the lilac wall Reflecting in a million flagons' shine, And glided couples all in whirling trance Follow holiday revel begun long since, Until near twelve the strange girl all at once Guilt-stricken halts, pales, clings to the prince As amid the hectic music and cocktail talk She hears the caustic ticking of the clock.

Of 'Alicante Lullaby':

In Alicante they bowl the barrels Bumblingly over the nubs of the cobbles Past the yellow-paella eateries, Below the ramshackle back-alley balconies, While the cocks and hens In the roofgardens Scuttle repose with crowns and cackles. Kumquat-colored trolleys ding as they trundle Passengers under an indigo fizzle Needling spumily down from the wires: Alongside the sibliant narhor the lovers Hear loudspeakers boom From each neon-lit palm Rumbas and sambas no ear-flaps can muffle. O Cacophony, goddess of jazz and of quarrels, Crack-throated mistress of bagpipes and cymbals, Let be your con brios, your capricciosos, Crescendos, cadenzas, prestos and pretissimos, My head on the pillow (Piano, pianissimo) Lullayed by susurrous lyres and viols.

Geen twijfel mogelijk: poëzie!