Lenen en piraterij als reclame voor eigen werk

Veel auteurs denken dat ze benadeeld worden doordat mensen (potentiële kopers) hun boeken lenen in plaats van kopen of doordat mensen verhalen downloaden en verspreiden. In Nederland ontstond het leenrecht: auteurs ontvangen een bedrag voor elke keer dat hun boek wordt uitgeleend door een openbare bibliotheek.
De Amerikaanse (van oorsprong Engelse) auteur Neil Gaiman (in de VS vooral bekend door zijn stripreeks The Sandman; in het Nederlands verschijnt zijn fantasy-werk grotendeels bij Luitingh) hield een tijdje bij wat het verband was tussen online geplaatst werk en verkoopcijfers. Ook vroeg hij tijdens lezingen zijn publiek hoe het aan zijn favoriete auteur kwam.
In een interview vertelt hij hierover. Twee voorbeelden: in Rusland bleken de verkopen van vertaald werk te stijgen als er ook gratis werk op internet te vinden was. Verreweg de meeste luisteraars tijdens lezingen bleken hun favoriet gevonden te hebben doordat iemand ze een boek leende.
Dat leidde hem tot de conclusie dat hij zich niet zo druk hoefde te maken over piraterij en dat boeken lenen niet betekent dat boeken niet gekocht zouden worden. Waarvan acte.

Neil Gaiman, 2005. (Foto Kimberly Butler).

En hieronder een illustratie van Brian Elig bij een oud verhaal (1986) van Neil Gaiman, 'I, Cthulhu, or, What’s A Tentacle-Faced Thing Like Me Doing In A Sunken City Like This (Latitude 47° 9′ S, Longitude 126° 43′ W)?', hier online te vinden.