Zoeken in deze blog

woensdag 17 augustus 2011

Paulson, Geithner en...

Wat een raak stukje van Rob Weinberg in NRC Next 16-8-2011, zie hier.

En omdat het misschien even zoeken wordt als daar nieuwe stukjes verschijnen, zie onder:



Als uw huis in de fik staat, zou u dan een pyromaan bellen om te komen blussen?

Nou?

Wáárom, is dan de vraag, laten we de financiële crisis oplossen door de directe aanstichters ervan? Te beginnen bij Henry Paulson: lobbyde twintig jaar voor de totale deregulering van de financiële markten, vergaarde als topman van zakenbank Goldman Sachs een kapitaal van 700 miljoen dollar met de verkoop van risicovolle leningen, speculeerde met dat geld op de wanbetaling van diezelfde leningen, werd vervolgens aangesteld als de Amerikaanse minister van Financiën, liet eerst Goldman Sachs’ grootste concurrent Lehman Brothers opzettelijk failliet gaan en deelde tot slot gratis en voor niks 700 miljard dollar aan belastinggeld uit aan de sector die hij zelf om zeep hielp. Hij geeft nu les in bestuurskunde.

Paulson werd opgevolgd door Timothy Geithner: de man die in 2004 als toezichthouder talloze waarschuwingen over de crisis in de Amerikaanse huizenmarkt afwimpelde als „ongeloofwaardig”, die in 2007 als president van de Federal Reserve Bank New York lobbyde voor de verlaging van het vereiste reservekapitaal van banken, die ruim 35.000 dollar aan inkomstenbelasting ontdook en die in 2009 als minister van Financiën nog eens 350 miljard aan andermans belastingcenten uitdeelde aan bankiers, met wie hij volgens The New York Times zo innig bevriend was dat hij er „geregeld thuis kwam eten”.

Hij zit nog steeds op zijn post.




En wie werd in 2010 in Nederland uitverkoren om „orde op zaken” te stellen? Juist: de partij van liberalisering, deregulering en de minimale staat, die miljoenenbonussen ‘marktconforme salarissen’ noemt, die vergeten is het woord ‘banken’ op te nemen in zijn laatste verkiezingsprogramma en die zo heilig gelooft in de vrije markt dat ze nog geen jaar geleden een verbod op investeringen in clusterbommen wegstemde omdat „het niet aan de overheid is om beleggingsadvies te geven”.

Als ik dan zo vrij mag zijn een beleggingstip te geven: verkoop onmiddellijk uw goud en steek alles in pure hypocrisie. De prijs is laag, het aanbod hoog en de vraag kennelijk onverzadigbaar.



Beter had ik het niet kunnen schrijven.

En dat naast een lezenswaardig stuk van Femke van Zeijl, die een verband trekt tussen Britse en Kenyaanse plunderaars. Zie ook hier. En zet de strapatsen van Sally Bercow, echtgenote van speaker John Bercow en zie ook hier, naast die van Chelsea Ives, ex-amassadrice Olympische Spelen 2012.
Moest ook denken aan het memorabele verhaal Memoirs of a Survivor van Doris Lessing, zie http://www.nytimes.com/books/97/09/14/reviews/lessing-survivor.html voor een oude recensie in The New York Times.

En Pratibha Devisingh Patil, laat Anna Hazare vrij. We hebben mensen als Hazare nodig. (Dat is inmiddels gebeurd.)

Wat een contrast, overigens, met de verontwaardigde kampeerders in Barcelona, Madrid en Valencia, de kern van de Movimiento 15-m. Zíj plunderen niet, maar protesteren tegen de plunderaars onder de bestuurders van land en bedrijven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten