Last Night van James Salter is een van de eerste e-boeken die ik kocht, na Feest van het begin van Joke van Leeuwen en het verzameld werk (voor een prikje) van Edgar Allen Poe, Reizen zonder John van Geert Mak, Wuthering Heights (nog steeds niet gelezen), en Alice in Wonderland (raar, had ik allang gelezen; behoefte om het op reis bij me te hebben?), en nog wat grut.
Last Night is een verhalenbundel.
En wat voor een. Ieder verhaal is een parel. Aandachtig lezen is wel vereist. De stijl is beknopt, droog, die van een wat vermoeide buitenstaander die bijna met tegenzin nog eens vertelt. Bijvoorbeeld over die man die zelf zijn echtgenote helpt met haar levenseinde - ze heeft ongeneeslijke kanker en wil de laatste onttakeling niet meemaken. Een goede vriendin begeleidt hen hierbij.
Het mislukt. Ontredderd komt ze naar beneden. Ze treft daar haar man. Mét de jonge vriendin, met wie hij de nacht heeft doorgebracht.
'It was a footstep and then, slowly, another -- Suzanna turned white -- as Marit came unsteadily down the stairs. The makeup on her face was stale, and her dark lipstick showed fissures. He stared in disbelief.
-- Something went wrong, she said.'
Niet dat Marit aandacht besteedt aan de jonge vrouw (Suzanna). Ze is ontredderd. Nu moet alles overnieuw. Suzanna vertrekt. ('I was just leaving.')
Dit over het titelverhaal, 'Last Night'.
Ook in de andere negen verhalen komt de verteller nergens tussenbeide en registreert hij droogweg wat er gebeurt. Ogenschijnlijk, want hij kiest zijn woorden met zorg en slaat alles over wat er niet toe doet.
Alleen in 'Give' is de verteller ook hoofdpersoon. De toon verschilt. Hier uit de verteller de gevoelens die passen bij wat gebeurt: zijn dierbare vrouw vraagt hem afstand te nemen van zijn dierbare vriend. 'My heart was skipping.' Hij doet het. Laatste woorden:
'I felt the injustice for a long time. He 'd brought only pleasure to us, and if to me particularly, that didn't diminish it. I had some photographs that I kept in a certain place, and of course I had the poems. I followed him from afar, the way a woman does a man she was never able to marry. The glittering blue water slid past as he made his way between the islands. There was Ios, white in the haze, where the dust of Homer lay, they say.'
Verhalen om ruim uit te citeren. Gelukkig ben ik te lui om veel over te schrijven en heeft de firma de e-boeken zo ingericht dat ze niet te kopiëren zijn.
Maar dat toont toch het ware vakmanschap, denk ik, dat ik geneigd ben om sommige passages steeds opnieuw te lezen, om na te gaan hoe de verteller er in slaagt om in zo weinig woorden zo veel mee te delen.
James Salter. Last Night. Random House, 2006. ISBN 978-1-4000-7841-7. E-boek: 978-0-307-42656-7.
Last Night is een verhalenbundel.
En wat voor een. Ieder verhaal is een parel. Aandachtig lezen is wel vereist. De stijl is beknopt, droog, die van een wat vermoeide buitenstaander die bijna met tegenzin nog eens vertelt. Bijvoorbeeld over die man die zelf zijn echtgenote helpt met haar levenseinde - ze heeft ongeneeslijke kanker en wil de laatste onttakeling niet meemaken. Een goede vriendin begeleidt hen hierbij.
Het mislukt. Ontredderd komt ze naar beneden. Ze treft daar haar man. Mét de jonge vriendin, met wie hij de nacht heeft doorgebracht.
'It was a footstep and then, slowly, another -- Suzanna turned white -- as Marit came unsteadily down the stairs. The makeup on her face was stale, and her dark lipstick showed fissures. He stared in disbelief.
-- Something went wrong, she said.'
Niet dat Marit aandacht besteedt aan de jonge vrouw (Suzanna). Ze is ontredderd. Nu moet alles overnieuw. Suzanna vertrekt. ('I was just leaving.')
Dit over het titelverhaal, 'Last Night'.
Ook in de andere negen verhalen komt de verteller nergens tussenbeide en registreert hij droogweg wat er gebeurt. Ogenschijnlijk, want hij kiest zijn woorden met zorg en slaat alles over wat er niet toe doet.
Alleen in 'Give' is de verteller ook hoofdpersoon. De toon verschilt. Hier uit de verteller de gevoelens die passen bij wat gebeurt: zijn dierbare vrouw vraagt hem afstand te nemen van zijn dierbare vriend. 'My heart was skipping.' Hij doet het. Laatste woorden:
'I felt the injustice for a long time. He 'd brought only pleasure to us, and if to me particularly, that didn't diminish it. I had some photographs that I kept in a certain place, and of course I had the poems. I followed him from afar, the way a woman does a man she was never able to marry. The glittering blue water slid past as he made his way between the islands. There was Ios, white in the haze, where the dust of Homer lay, they say.'
Verhalen om ruim uit te citeren. Gelukkig ben ik te lui om veel over te schrijven en heeft de firma de e-boeken zo ingericht dat ze niet te kopiëren zijn.
Maar dat toont toch het ware vakmanschap, denk ik, dat ik geneigd ben om sommige passages steeds opnieuw te lezen, om na te gaan hoe de verteller er in slaagt om in zo weinig woorden zo veel mee te delen.
James Salter. Last Night. Random House, 2006. ISBN 978-1-4000-7841-7. E-boek: 978-0-307-42656-7.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten