Het is voorjaar, knoppen springen open en daar komen ook de aanbiedingsfolders van theater en muziek voor komende tijd. Een tegelijk blij en moedeloos stemmende grote berg. Twee schouwburgen, een concertgebouw, twee muziekcentra, Holland Festival en nog het een en ander en Oerol komt er ook nog aan.
Neem bijvoorbeeld de dikke brochure van de stadsschouwburg van Utrecht, een oblong boekwerk van 144 pagina's. Aangezien we hier thuis allebei wel eens kaartjes hebben besteld, ontvingen we dus allebei zo'n boekwerk.
Meestal slingert dat drukwerk enige tijd op tafel voor we ertoe komen een selectie te plegen.
Waar zou ik heen willen en waarom? Wat kan ik overslaan? Dat laatste is eigenlijk de eerste impuls, ingegeven door het overvloedige aanbod.
Afdeling jeugdtheater. Toch even kijken. Wel opmerkelijk, van de 43 aangeboden voorstellingen voor 'jeugd en familie' in de Utrechtse stadsschouwburg zijn er 10 aanwijsbaar gebaseerd op (kinder)boeken: Pluk van de Petteflet (Theater Froefroe), Engel met vieze voeten (Theater Sonnevanck, vrije bewerking van Heidi), De Gruffalo (Twee-ater Producties / Meneer Monster), Alleen op de wereld (Maas), Erik of het klein insektenboek (Toneelschap Beumer & Drost), Dribbel (Theater Terra), Wim is weg (Het Laagland), Ik ben een goochelaar (Maxtak), Ik ben niet bang (Beer Muziektheater / René Groothof) en De beer die geen beer was (Anneke van Giersbergen, bewerking van het onvolprezen The Bear That Wasn't van Frank Tashlin). En 3 aanwijsbaar gebaseerd op oude verhalen en/of opera's: Icarus! of de lucht is blauw en ook de zee (Theatergroep Kwatta), Carmen & Flamenco (Frank Groothof), Pulcinella & paarse dwazen (Introdans), en Robin Hood (Het Laagland).
Maar dat terzijde, omdat ik het als oud-hoofdredacteur van Leesgoed niet kan laten. Waarom zou ik er trouwens niet naar toe gaan? Veel voorstellingen zijn veelbelovend. De broers Groothof staan in voor goed theater, is mijn ervaring. Daar hoef je geen kind voor te zijn, al is een beetje innerlijke kinderlijkheid altijd aanbevolen. Geldt trouwens ook voor een stuk als Toen mijn vader een struik werd, gebaseerd op het gelijknamige boek van Joke van Leeuwen. Maar dat staat niet in het schouwburgboekwerk, is elders te zien. Enfin, nog even zien.
Opera: ook maar overslaan? Of toch gaan kijken hoe ISH L'Incoronazione van Claudio Monteverdi verandert in een 'hiphop breakdance opera'? Of hoe Opera Zuid de zigeuners in Carmen verandert in hippies? Hm.
Dans dan. Het Nationale Ballet (en traditioneel ballet i.h.a.) is niet mijn ding, dat sla ik over. Andere voorstellingen vind ik interessanter, toch ben ik steeds verbaasd over wat die allemaal zouden moeten overbrengen wat ik pas achteraf snap, als ik de toelichting lees. Zoals ik ook altijd geïntrigeerd staar naar de namen van die dansstukken. Heel mooi, soms, maar het verband met wat ik zie en hoor snap ik nooit. 'How long is now'... Besluit: deze selectie laat ik over aan mijn liefje.
Circus. Ook maar overslaan? Voor een echt circus, met beesten, trapeze en clown en zo, wil ik een tent met zaagsel en planken, geen schouwburgzaal. Of toch maar wel naar Cirque Stiletto 2 van Ellen ten Damme? De Ashton Brothers? Meest recente voorstellingen vielen me tegen.
Muziek in de schouwburg? Even kijken, hm, Viktor Lazlo met een eerbetoon aan Billie Holiday? Daniel Samkalden? Nynke Laverman! Noteren. Maar wel later ook de andere podia doornemen. (Poulenc, Stabat mater en Litanies à la vierge noire! Eh, wel € 30,- p.p...)
Tjee, de afdeling Cabaret levert ruim 60 namen op! Ik zou ze wel bijna alle zestig willen zien, al was het maar omdat Bert Visscher er niet bij zit. Gelukkig treden sommigen samen op, maar dat zijn bij elkaar nog altijd 58 voorstellingen. Help. Voorlopig kies ik er 2 uit: Theo Maassen en Katinka Polderman. Misschien ook Vincent Bijlo, die had laatst een hilarisch grappige voorstelling in het onvolprezen Beauforthuis.
Theater! Daarmee associeer ik de schouwburg toch allereerst. 'God zegene de greep', inderdaad... (Dries Verhoeven.) Met Adelheid Roosen Wijk C in, o nee, Ondiep. Zit er iets tussen waarvan ik meteen denk: dat moet ik zien? Oude meesters misschien, van Joost Prinsen en Bram van der Vlugt? Lijkt me een hele mooie voorstelling en een die me wel ligt. Dudapaiva: intrigerend.
Dat is dan nog maar één boekwerk...
Hoe moet dat met Rasa, het Muziekcentrum, de Amsterdamse schouwburg, het BIM-huis, Delamar, Beauforthuis, Holland Festival (Hans Was Heiri!), Holland Opera, Festival Oude Muziek, de, enfin, de rest van de stapel? Minstens drie keer per week 's avonds op pad, er zit niets anders op. Met mijn andere liefhebberijen mee wordt dat alle avonden weg. (Dievengilde opgelet: dat gaat er niet van komen.)
Eh, hoe zat dat ook alweer met die 'crisis'? Nou ja, sommige toegangsprijzen zijn behoorlijk hoog. Neem bijvoorbeeld Blauwbaard op Fort Rijnauwen van Holland Opera: € 40,- p.p., dat is niet misselijk.
Ja, ik woon in de Randstad. Als ik in de Achterhoek zou wonen, zou het aanbod op minder dan pakweg een half uur rijden wellicht overzichtelijker zijn. Maar dat weet je, als je daar woont. Dat is geen crisis.
De cijfers over het publiek ken ik niet. Daarin zit 't 'm. Als die per seizoen dalen, dan is er achteruitgang. Doen ze dat? Geen idee. En aantallen toeschouwers/luisteraars is niet alleenzaligmakend, de variatie is ook een criterium, de ruimte voor experimenten, het aanbod waarvoor wellicht wat minder mensen komen die evenwel toch tevreden zijn, de ruimte voor startende, relatief onbekende kunstenaars. Ik kan dat niet beoordelen, maar als ik alleen al kijk naar die stapel brochures of hun equivalent op internet, als ik me de wat minder bekende voorstellingen herinner van Oerol of het Amersfoortse Spoffin-festival, dan vind ik nog genoeg variatie en ruimte.
Boeken dan? Literatuur? Handelaars klagen over dalende omzet, maar als dat betekent dat de verkoopcijfers dalen naar die van pakweg 2000 of 1975, is dat dan crisis? Hadden we die toen?
En hoe gaat het eigenlijk met de kunst van het woord, de literatuur? Lees het opstel van Henk van Straten in de bijlage van de Volkskrant, afgelopen weekend. Amsterdam barst van de literaire evenementen. De geest waait nog.
Crisis? What crisis?
Neem bijvoorbeeld de dikke brochure van de stadsschouwburg van Utrecht, een oblong boekwerk van 144 pagina's. Aangezien we hier thuis allebei wel eens kaartjes hebben besteld, ontvingen we dus allebei zo'n boekwerk.
Meestal slingert dat drukwerk enige tijd op tafel voor we ertoe komen een selectie te plegen.
Waar zou ik heen willen en waarom? Wat kan ik overslaan? Dat laatste is eigenlijk de eerste impuls, ingegeven door het overvloedige aanbod.
Afdeling jeugdtheater. Toch even kijken. Wel opmerkelijk, van de 43 aangeboden voorstellingen voor 'jeugd en familie' in de Utrechtse stadsschouwburg zijn er 10 aanwijsbaar gebaseerd op (kinder)boeken: Pluk van de Petteflet (Theater Froefroe), Engel met vieze voeten (Theater Sonnevanck, vrije bewerking van Heidi), De Gruffalo (Twee-ater Producties / Meneer Monster), Alleen op de wereld (Maas), Erik of het klein insektenboek (Toneelschap Beumer & Drost), Dribbel (Theater Terra), Wim is weg (Het Laagland), Ik ben een goochelaar (Maxtak), Ik ben niet bang (Beer Muziektheater / René Groothof) en De beer die geen beer was (Anneke van Giersbergen, bewerking van het onvolprezen The Bear That Wasn't van Frank Tashlin). En 3 aanwijsbaar gebaseerd op oude verhalen en/of opera's: Icarus! of de lucht is blauw en ook de zee (Theatergroep Kwatta), Carmen & Flamenco (Frank Groothof), Pulcinella & paarse dwazen (Introdans), en Robin Hood (Het Laagland).
Maar dat terzijde, omdat ik het als oud-hoofdredacteur van Leesgoed niet kan laten. Waarom zou ik er trouwens niet naar toe gaan? Veel voorstellingen zijn veelbelovend. De broers Groothof staan in voor goed theater, is mijn ervaring. Daar hoef je geen kind voor te zijn, al is een beetje innerlijke kinderlijkheid altijd aanbevolen. Geldt trouwens ook voor een stuk als Toen mijn vader een struik werd, gebaseerd op het gelijknamige boek van Joke van Leeuwen. Maar dat staat niet in het schouwburgboekwerk, is elders te zien. Enfin, nog even zien.
Opera: ook maar overslaan? Of toch gaan kijken hoe ISH L'Incoronazione van Claudio Monteverdi verandert in een 'hiphop breakdance opera'? Of hoe Opera Zuid de zigeuners in Carmen verandert in hippies? Hm.
Dans dan. Het Nationale Ballet (en traditioneel ballet i.h.a.) is niet mijn ding, dat sla ik over. Andere voorstellingen vind ik interessanter, toch ben ik steeds verbaasd over wat die allemaal zouden moeten overbrengen wat ik pas achteraf snap, als ik de toelichting lees. Zoals ik ook altijd geïntrigeerd staar naar de namen van die dansstukken. Heel mooi, soms, maar het verband met wat ik zie en hoor snap ik nooit. 'How long is now'... Besluit: deze selectie laat ik over aan mijn liefje.
Circus. Ook maar overslaan? Voor een echt circus, met beesten, trapeze en clown en zo, wil ik een tent met zaagsel en planken, geen schouwburgzaal. Of toch maar wel naar Cirque Stiletto 2 van Ellen ten Damme? De Ashton Brothers? Meest recente voorstellingen vielen me tegen.
Muziek in de schouwburg? Even kijken, hm, Viktor Lazlo met een eerbetoon aan Billie Holiday? Daniel Samkalden? Nynke Laverman! Noteren. Maar wel later ook de andere podia doornemen. (Poulenc, Stabat mater en Litanies à la vierge noire! Eh, wel € 30,- p.p...)
Tjee, de afdeling Cabaret levert ruim 60 namen op! Ik zou ze wel bijna alle zestig willen zien, al was het maar omdat Bert Visscher er niet bij zit. Gelukkig treden sommigen samen op, maar dat zijn bij elkaar nog altijd 58 voorstellingen. Help. Voorlopig kies ik er 2 uit: Theo Maassen en Katinka Polderman. Misschien ook Vincent Bijlo, die had laatst een hilarisch grappige voorstelling in het onvolprezen Beauforthuis.
Theater! Daarmee associeer ik de schouwburg toch allereerst. 'God zegene de greep', inderdaad... (Dries Verhoeven.) Met Adelheid Roosen Wijk C in, o nee, Ondiep. Zit er iets tussen waarvan ik meteen denk: dat moet ik zien? Oude meesters misschien, van Joost Prinsen en Bram van der Vlugt? Lijkt me een hele mooie voorstelling en een die me wel ligt. Dudapaiva: intrigerend.
Dat is dan nog maar één boekwerk...
Hoe moet dat met Rasa, het Muziekcentrum, de Amsterdamse schouwburg, het BIM-huis, Delamar, Beauforthuis, Holland Festival (Hans Was Heiri!), Holland Opera, Festival Oude Muziek, de, enfin, de rest van de stapel? Minstens drie keer per week 's avonds op pad, er zit niets anders op. Met mijn andere liefhebberijen mee wordt dat alle avonden weg. (Dievengilde opgelet: dat gaat er niet van komen.)
Eh, hoe zat dat ook alweer met die 'crisis'? Nou ja, sommige toegangsprijzen zijn behoorlijk hoog. Neem bijvoorbeeld Blauwbaard op Fort Rijnauwen van Holland Opera: € 40,- p.p., dat is niet misselijk.
Ja, ik woon in de Randstad. Als ik in de Achterhoek zou wonen, zou het aanbod op minder dan pakweg een half uur rijden wellicht overzichtelijker zijn. Maar dat weet je, als je daar woont. Dat is geen crisis.
De cijfers over het publiek ken ik niet. Daarin zit 't 'm. Als die per seizoen dalen, dan is er achteruitgang. Doen ze dat? Geen idee. En aantallen toeschouwers/luisteraars is niet alleenzaligmakend, de variatie is ook een criterium, de ruimte voor experimenten, het aanbod waarvoor wellicht wat minder mensen komen die evenwel toch tevreden zijn, de ruimte voor startende, relatief onbekende kunstenaars. Ik kan dat niet beoordelen, maar als ik alleen al kijk naar die stapel brochures of hun equivalent op internet, als ik me de wat minder bekende voorstellingen herinner van Oerol of het Amersfoortse Spoffin-festival, dan vind ik nog genoeg variatie en ruimte.
Boeken dan? Literatuur? Handelaars klagen over dalende omzet, maar als dat betekent dat de verkoopcijfers dalen naar die van pakweg 2000 of 1975, is dat dan crisis? Hadden we die toen?
En hoe gaat het eigenlijk met de kunst van het woord, de literatuur? Lees het opstel van Henk van Straten in de bijlage van de Volkskrant, afgelopen weekend. Amsterdam barst van de literaire evenementen. De geest waait nog.
Crisis? What crisis?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten