Zoeken in deze blog

donderdag 10 oktober 2013

Rochel in de strot van de samenleving - en hollen achter de bal

Op 5 oktober was Bettine Vriesekoop op tv. Want: ze schreef een kinderboek, Kleine Ming en de gouden krekel (zie ook hier), in het kader van de tentoonstelling 'Ming, keizers, kunstenaars en kooplui in het oude China' in de Nieuwe Kerk te Amsterdam.
Op 6 oktober, tja, het is Kinderboekenweek, volgde Youp van 't Hek. Want: hij schreef een kinderboek, De snelste zebra van de wereld.

Ted van Lieshout zat voor de tv, keek, en reageerde op zijn blog:
'Je kunt niet anders concluderen dan dat kinderboeken voor kunstprogramma’s alleen nog interessant zijn als ze geschreven zijn door bekende Nederlanders. 
Dat het daarbij dan niet gaat om de kwaliteit of de deskundigheid van de auteur, ligt voor de hand; zowel Vriesekoop als Van ‘t Hek staan niet bekend als de meest begaafde kinderboekenschrijvers van Nederland en zij zullen zelf ook niet beweren dat ze dat zijn. Maar waarom zijn zij dan wel interessant voor kunstprogramma’s en professionele schrijvers van kinderboeken niet? Van ‘t Hek en Vriesekoop zijn, zoals gezegd, bekende Nederlanders en die zijn om die reden interessanter dan kinderboekenschrijvers die niemand kent. 
Zo is tv de laatste decennia gaan werken, met programma’s als RTL Boulevard als lichtend voorbeeld, die al veel eerder nieuws zijn gaan zien in bekende Nederlanders die kinderboeken schrijven. Dat kunstprogramma’s zulke voorbeelden volgen, is een merkwaardige rochel in de strot van de samenleving.
Maar wat zegt dat over kunstprogramma’s als Kunststof en Opium? Dat kunst qua kijkcijfers moet mikken op een groter publiek. Ja, dat staat wel vast. Kunst mag niet meer elitair of exclusief zijn of hoogstaand, kunst moet zich richten op het commercieel breedst haalbare publiek. Commercie & Kijkcijfers in plaats van Cultuur & Kunst.
Als de kunstprogramma’s qua kinderboeken liever kiezen voor mediageniek dan voor kunst en kwaliteit, dan moet datzelfde ook wel gelden voor de andere items, toch? De vraag is of dat zo is. Indien het antwoord daarop ja luidt, dan is er iets wezenlijk mis met de wijze waarop deze programma’s pretenderen serieuze kunstprogramma’s te zijn, in plaats van amusement. Moet het antwoord nee luiden, dan is de vraag waarom juist bij kunst en cultuur voor kinderen níét wordt gekozen voor kwaliteit.'
Waarvan akte, met instemming.

'Professionele schrijvers van kinderboeken' doen iets anders: die voetballen met kinderen. Ik citeer het persbericht van het Kinderboekenmuseum:
'Het Kinderboekenmuseum sluit de Kinderboekenweek zondag 13 oktober af met de Kinderboekenparade. De tweede editie van dit festival opent om 11 uur in stijl met een voetbalwedstrijd van een dreamteam van schrijvers en illustratoren. Harmen van Straaten, Loes Riphagen, Jacques Vriens, Fred Diks en Gouden Griffel-winnaar Simon van der Geest nemen het op tegen het jeugdteam Graaf Willem II. Paul van Loon is scheidsrechter: wie krijgt van hem een rode kaart…?

Ben jij klaar voor de start? Kom dan naar de Kinderboekenparade: daar is van alles te doen en beleven. Optredens, tekendemonstraties, workshop en nog veel meer. Doe mee met de Koen Kampioenshow van Fred Diks of laat je moves zien tijdens breakdance workshops. Tackle je favoriete schrijver of illustrator en scoor een handtekening. Zorg dat je er bij bent!'
Zo dus...






Geen opmerkingen:

Een reactie posten