Het was een goed idee om oud werk van Paul Biegel opnieuw uit te geven. Het Sleutelkruid, De tuinen van Dorr, De rode prinses..., hij heeft mooi en zeer eigen werk geleverd. Zijn vertellers zijn altijd lichtvoetig, bijna springerig, met veel zwier. Werk dat zich goed laat voorlezen, ondanks hier en daar een in onbruik geraakt woordje. Ze klinken soms alsof ze ook al voorlezend zijn ontstaan, alsof veel werk voortkwam uit verhaaltjes die hij zijn twee kinderen vertelde voor het slapengaan.
Zo'n verhaaltje was wellicht ook 'De malle-dromentheepot', dat verscheen in zijn verhalenbundel Het olifantenfeest (1973). Categorie pratende beesten, sprookjesachtig maar toch geen sprookje want niet rechtlijnig genoeg.
Mevrouw mol woont alleen, te alleen, en nodigt de muis uit om bij haar te komen wonen. Dat gaat goed, maar ze worden verdreven door zeven eekhoorns die hun wintervoorraad in huis buis willen bergen. Ze zwerven door het bos, komen een egel tegen en gedrieën kloppen ze per toeval aan bij een aardmannetje.
Die neemt ze mee naar de koning van de aardmannen in de aardmannenstad.
Ze mogen blijven, in een huis aan de rand ervan, mits ze zich goed gedragen.
Na een week komt de koning langs en schenkt ze een bijzondere theepot, die de drinkers van thee uit die pot heel vrolijk maakt.
'Deze theepot is een tovertheepot. Ik heb hem gekregen van een tovenaar gekregen. Bewaar hem goed. Ik kom voortaan elke week een kopje bij u drinken. Hier in huis. Want u begrijpt, in het koninklijk paleis kan ik dat nooit doen...'
Ze bouwen een feestje en de koning wil voortaan iedere week langskomen. Helaas blijk na enkele dagen de theepot zoek. Ze kopen een andere, maar die werkt natuurlijk niet en de koning wordt boos. Gelukkig ontdekken ze net op tijd voor de volgende keer dat de pot is meegenomen door de eekhoorns, die boven hen blijken te wonen en een gat in het dak hebben gemaakt. De muis haalt de pot terug en eind goed al goed.
In al zijn eenvoud gebeurt er toch best veel in dit verhaal en verder hangt het van toevalligheden aan elkaar. Het is wat dat betreft niet Biegels sterkste werk. Wat zou hij er van hebben gevonden als dit verhaal zo hup, uit de bundel was gelicht en als prentenboek was uitgebracht? Wellicht had hij het dan toch een beetje willen uitbreiden en de toevalligheden iets meer samenhang willen geven. Geen idee, we kunnen het niet meer vragen.
Maar dat is wel wat er is gebeurd. Het verhaal kreeg een nieuwe titel, De tovertheepot, en verscheen dit jaar, vergezeld door mooie, zeer bij het verhaal passende illustraties van Sterre van der Tak.
Geen hoogvlieger, geen staaltje van Biegels beste kunnen, maar toevalligheden of niet, het laat zich prima voorlezen.
Biegel, Paul. De tovertheepot, met illustraties van Sterre van der Tak. Gottmer, 2024. ISBN 978 90 257 7999 3, 56 p.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten