heet het Boekenweekgeschenk 2013, geschreven door Kees van Kooten. De al dan niet fictieve verrekijker van zijn vader speelt er een rol in en op de voorkant is de auteur afgebeeld staand voor een spiegel, met een verrekijker en een boek op een tafeltje. Dat wekt de indruk dat wat hij schrijft 'waargebeurd' is, net als het op binnenzijde achterkant afgebeelde stuk uit een dagboekpagina. (Of een hele pagina, kan ook.)
De tekst op de achterkant belooft dat Kees van Kooten 'zijn verrekijker scherp stelt op de digitale media, het papieren boek, ons aller handschrift, de pornoficatie van de samenleving, zijn eigen diensttijd, de wereld der insekten, de achteruithollende wellevendheid, het hotelwezen, de jaarlijkse lintjesregen en de nostalgie' en dat is een redelijke adequate samenvatting.
Maar het is geen goede metafoor, want Kees van Kooten is eerder een dichtbijkijker, een waarnemer met oog voor details; een loep past beter bij hem dan een verrekijker.
Hij is een zeer talentvolle babbelkous, met schalkse woordspelingen (schalks is volgens mij het juiste woord) en soms rake observaties. Maar helaas weidt hij soms wel erg lang uit over zaken als bijvoorbeeld het tafeltje van Jean-Henri Fabre. Halverwege begon ik te bladeren, in plaats van met rode oortjes zin na zin tot me te nemen.
Bovenaan de bladzijden ontrolt zich als een lint de litereaire jaarkalender 2013, en daarboven weer handgeschreven uitspraken (vooral goede voornemens) van meester Van Kooten. ('Zeggen noch schrijven dat alles beter is dan toen we het nog slecht hadden.')
Op zijn best een amusant tussendoortje, dit boekenweekgeschenk.
De tekst op de achterkant belooft dat Kees van Kooten 'zijn verrekijker scherp stelt op de digitale media, het papieren boek, ons aller handschrift, de pornoficatie van de samenleving, zijn eigen diensttijd, de wereld der insekten, de achteruithollende wellevendheid, het hotelwezen, de jaarlijkse lintjesregen en de nostalgie' en dat is een redelijke adequate samenvatting.
Maar het is geen goede metafoor, want Kees van Kooten is eerder een dichtbijkijker, een waarnemer met oog voor details; een loep past beter bij hem dan een verrekijker.
Hij is een zeer talentvolle babbelkous, met schalkse woordspelingen (schalks is volgens mij het juiste woord) en soms rake observaties. Maar helaas weidt hij soms wel erg lang uit over zaken als bijvoorbeeld het tafeltje van Jean-Henri Fabre. Halverwege begon ik te bladeren, in plaats van met rode oortjes zin na zin tot me te nemen.
Bovenaan de bladzijden ontrolt zich als een lint de litereaire jaarkalender 2013, en daarboven weer handgeschreven uitspraken (vooral goede voornemens) van meester Van Kooten. ('Zeggen noch schrijven dat alles beter is dan toen we het nog slecht hadden.')
Op zijn best een amusant tussendoortje, dit boekenweekgeschenk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten