Tweemaal poëzie:
Verschiet te Rome
Ruïnes? Ik weet ze in mijn leven al.
Een weids terrein vol brokken, zelf gemaakt, uit eigen grond
gestampt.
Maar avondgloed te Rome, zachtvurige zonsravage regenboogbekroond,
laat door geen glorieus verwoest bestaan zich evenaren. Ik aanzie die wondere
ondergang, besef hoe mijne evenmin fataal en keer op keer als voor het eerst
zal zijn.
Verschiet te Rome
Ruïnes? Ik weet ze in mijn leven al.
Een weids terrein vol brokken, zelf gemaakt,
uit eigen grond gestampt. Maar avondgloed
te Rome, zachtvurige zonsravage regenboogbekroond
laat door geen glorieus verwoest bestaan
zich evenaren. Ik aanzie die wondere
ondergang, besef hoe mijne evenmin fataal
en keer op keer als voor het eerst zal zijn.
Anneke Brassinga, Wachtwoorden.
Verzamelde, herziene gedichten 1978-2003.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten