Alles is weg van Ank en Lieke Kranendonk (Querido, reeks Slash) is typische jongerenliteratuur, geschreven in een would-be jongerenstijl, met een verteller die dicht op, zeg maar in de huid zit van de hoofdpersoon. In het werk van de auteur nieuw: ze schreef eerder verhalen voor jongere kinderen en een hele reeks eerste leesboekjes.
Derde titel in de Slash-reeks: die wordt gepresenteerd als een reeks verhalen gebaseerd op ‘waar gebeurd’. Een auteur van naam neemt op zich om zo’n ‘waar gebeurd’ verhaal in een roman te verwerken.
Muis is de opgewekte branie van een groep jongeren. Door een ongeluk komt hij om het leven. Het kost zijn vrienden veel moeite om hier overheen te komen.
Tja, het drama maakt natuurlijk indruk. En dan ook nog gebaseerd op iets dat waar gebeurd is.
Dat moet deze roman helemaal maken. Daarom begint het verhaal met een terugblik. Als de groep naar een feest is, herinnert hoofdpersoon Fae zich Muis en valt bijna flauw.
Dat kleurt wat volgt, maar wat volgt is tót het ongeluk niet meer dan een reeks gebeurtenissen en gebeurtenisjes die Muis tonen als een vrolijke, maar erg impulsieve branie, die de ene streek na de andere uithaalt en waarin de personages vooral bezig zijn met zichzelf en wie met wie gaat.
Zo bijvoorbeeld:
De hele dub uit Baarn is er, en iedereen zit lekker dicht bij elkaar: PrissiIa, die als eerste uit het dorp een tattoo heeft laten zetten, Marith met haar nieuwe skatevriendje, Mo, met zijn voetbal, Truc, Dammetje, Charley met een iPod vol hiphop, Gonneke met een veel te kleine bikini omdat ze zo trots is op haar borsten, Dolores, die nog even blijft staan omdat ze op zoek is naar een nieuw vriendje. Patrique hoeft ze niet, die heeft ze al drie keer gehad, met Billy is het ook allang weer uit, de anderen zijn ook al aan de beurt geweest, haar hoop is nu gevestigd op Mo, de mooiste Turkse jongen van het dorp, die ook nog eens geweldig kan voetballen. Het enige nadeel aan Mo is dat hij nog geen seconde naar haar heeft gekeken, misschien niet eens bewust is van haar aanwezigheid.
Uitdagend legt ze haar handdoek vlak hij Mo neer, maar het heeft geen zin. Hij praat met Truc over de nieuwe trainer van zijn selectieteam.
Dan maar naar een ander uitkijken. Nu ze allemaal op verschillende middelbare scholen zitten, is de vriendengroep zo groot geworden, dat er wel iets voor Dolores bij moet zitten.
'Wo,' zegt Muis meens. '0 ho, wist je dat?'
'Wat?' Billy ligt een beetje voor zich uit te staren terwijl zijn vriend hem kietelt.
'Moet je kijken: zegt Muis. 'Die tieten.'
De verteller volgt vooral hoofdpersoon Fae, kruipt als het ware in haar huid en vertelt het verhaal als een live-verslag, in de tegenwoordige tijd.
Dan valt Muis van de brug en begint de rouw. De vertelstijl verandert niet, wel de gebeurtenissen en geuite emoties. Hier blijkt de zeer directe vertelstijl een voordeel (net als in de beschrijving van het ongeluk zelf) en het verhaal toont op overtuigende manier de diverse reacties op het ongeluk en met name hoe schuldig Fae zich voelt. Zij krijgt het idee dat ze Muis had kunnen redden als ze hem nog net op tijd had kunnen beetpakken. De vaardige beschrijving van deze reacties en de ontwikkeling daarin tilt dit verhaal uit boven het niveau van het gemiddelde onderhoudende maar onbeduidende tienerverhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten