Persbericht van de CPNB: Het leven is vurrukkulluk van Remco Campert wordt het weggevertje in de editie 2011 van de campagne 'Nederland leest!'. 'Je eindigt nog eens hijgend voor de hekken van de kleuterschool' is een zin die me bij is gebleven, uitspraak van Mees over Boelie óf omgekeerd. En Panda was toch ook het meisje dat het deed met de Best Gekapte Schrijver van Nederland? O nee, dat was Liesje in Tjeempie!, of Liesje in Luiletterland, ook van Remco Campert.
De keuze zal vast enige tegenzin ondervinden in benepen kringen, maar is interessant voor jongeren. Het leven is vurrukkulluk laat zich makkelijk lezen door tieners en grote kans dat de meesten het ook waarderen, hooguit wat saai vinden. Laten we wel wezen, vergeleken met Oh oh Gherso of New Kids Turbo is Het leven is vurrukkulluk welbeschaafd en ingetogen.
Remco Campert over zijn boek in een interview met Jan Brokken:
' ‘Het dichten is nooit in Frage geweest. Ik ben begonnen met dichten. Daarna schreef ik korte verhalen Mandril, onder invloed van de short stories in de New Yorker. Uit bijna commerciële overwegingen ben ik romans gaan schrijven. Met dichten kon ik mijn brood niet verdienen, en ik wilde niet altijd blijven bedelen bij het ministerie van OK en W. Ik wilde ook niet afhankelijk worden van klussen. Boeren krijgen ook subsidie, zeggen sommige mensen, maar ik ben geen boer, ik ben schrijver, en ik wil als schrijver vrij zijn. Daarom heb ik Het leven is vurrukkulluk geschreven. Het moest een best-seller worden, en dat is gelukt. Sindsdien heb ik nooit meer mijn hand hoeven ophouden. Ik heb het boek met veel genoegen geschreven. Het ontstond spontaan.
Op een avond zat ik achter mijn bureau voor een stukje papier, en toen schreef ik: Het leven is vurrukkulluk. Dat vond ik een grappige zin. Iemand moet die woorden zeggen, dacht ik. Toen heb ik er van gemaakt: “Het leven is vurrukkulluk,” zei Panda. Op die zin moest iemand reageren. Ik schreef: “Jaaah,” beaamde Mees met een zucht. Zo ben ik doorgegaan. Een schema had ik niet, ik wist niet hoe het verhaal verder zou lopen. Maar na die ene zin kwam de andere zin, en zes weken later was het boek af.' '
(Jan Brokken, Schrijven. De Arbeiderspers, Amsterdam 1980. Te vinden op DBNL)
Bevat actuele uitspraak in tijden van bezuiniging op subsidies voor de kunsten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten