' Onderwijsmediathecarissen richten eigen beroepsorganisatie op.
Op donderdag 22 september jl. is tijdens een extra Algemene Ledenvergadering besloten dat de LWSVO, de vereniging van mediathecarissen, de status van aspirant lidmaatschap van de NVB met ingang van 1 januari 2012 opheft. De opkomst voor deze extra ALV was groot en veel leden hadden gebruik gemaakt van de mogelijkheid om bij volmacht te stemmen. LWSVO staat voor landelijke werkgroep schoolmediathecarissen voortgezet onderwijs.
Argumenten tegen de aansluiting bij de NVB die tijdens de discussie op de ALV naar voren kwamen waren onder meer:
- Kan een kleine beroepsvereniging wel zelfstandig overleven? Zal het lukken om steeds voldoende bestuursleden te vinden? Moeten we de NVB nog langer de tijd geven om de interne organisatie te verbeteren?
- Of wordt het, na zoveel jaren proberen te komen tot aansluiting, tijd om een eigen koers te gaan varen, een eigen website te ontwikkelen en de positie van de LWSVO te versterken?
Kijk, zo ken ik ze, die onderwijsmediathecarissen. Een gedreven Gideonsbende, zeer begaan met het schoolbibliotheekwerk in Nederland, met name in het voortgezet onderwijs. (Want het basisonderwijs telt vrijwel geen beroepsbibliothecarissen.)
Kennelijk voelden ze zich in meerderheid niet thuis in het grote verband van de NVB, 'dé beroepsvereniging van informatieprofessionals', hoewel schoolbibliothecarissen zich zeker in de context van het voortgezet onderwijs toch beschouwen als de informatiedeskundigen bij uitstek en de NVB allerminst een uitgebluste indruk maakt.
' Het voorstel van het bestuur om de naam van LWSVO te wijzigen in Beroepsvereniging Mediathecarissen Onderwijs (BMO) werd in het kort besproken. Na een korte discussie werd, met een ruime meerderheid van stemmen, het voorstel aangenomen. In totaal werden 93 stemmen uitgebracht: 23 stemmen waren tegen en 70 stemmen voor. ' (Bron: zie hier.)
Ik wens de kersverse beroepsvereniging veel succes. Dat hebben ze nodig, met dit relatief gering aantal actieve leden. Wellicht valt er in de wandelgangen meer te horen over de beweegredenen voor deze afsplitsing, maar het voert mij te ver om de komende conferentie van de NVB op 17 november te bezoeken. Ik ben niet eens lid...
De LWSVO ken ik vooral uit de tijd dat ik ad interim-hoofdredacteur was van Dossier Kennis en Media, een periodiek dat we op Biblion Uitgeverij bedacht hadden om o.a. deze actieve groep te bedienen, dat verscheen van 2002-2005 en weer een voortzetting was van Het studiehuis (1998-2001).
Voor de jonge lezertjes: studiehuis was toen een populaire benaming van een onderwijsmodel waarin leerlingen veel zelf moesten doen en docenten een begeleidende rol hadden, en kwade tongen betitelden het als een verkapte bezuiniging op docenten en als afbraak van onderwijs.
Tegenwoordig zingt de modeterm competentiegericht onderwijs rond, hoewel die ook al weer uit de mode raakt. Zie hierover o.a. ene Gertjan Sinke, die zo slim was om het URL competentonderwijs.nl te reserveren, en een sceptisch commentaar op de site van Beter Onderwijs Nederland.
De term onderwijsmediatheek is nog ouder en is, meen ik, in de jaren '70 uitgevonden om te benadrukken dat er in een schoolbibliotheek niet alleen boeken te vinden zouden moeten zijn, maar alle relevante media. Dat was dus nog vóór de computer en het internet hun intrede maakten. Een term met een missie.
Niettemin vormen boeken nog altijd de hoofdmoot van de collecties in schoolbibliotheken en wat mij betreft blijft dat nog even zo, naast tijdschriften, internet en documentaire films. Vooral als de stroom uitvalt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten