Toen ik de aankondiging van Stichting Lezen over Vakantielezen onder ogen kreeg, moest ik meteen met enige (betrekkelijke) heimwee denken aan mijn eerste dagen bij Boek en Jeugd, eind jaren '70.
Nederland, jongens en meisjes, had toen nog een instituut dat zich bekommerde om de jeugdliteratuur. Het verzamelde jeugdliteratuur en het bevorderde de kennis over jeugdliteratuur. Er waren boekbesprekingsbijeenkomsten met jeugdbibliothecarissen, en er werd gepubliceerd (waaronder de bekende gids Boek en jeugd) en gedocumenteerd. Krantenknipsels werden geplakt op vellen papier die in mappen terechtkwamen.
Dat instituut, in 1951 zelfstandig begonnen als Bureau Boek en Jeugd, was toen (vanaf 1972) overigens al opgenomen in een bibliotheekorganisatie, en allengs versnipperde het. De collectie en documentatie kwamen terecht bij de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag, de gids Boek en jeugd is uitgemond in een gelijknamige website, de publicaties stopten of werden uiteindelijk uitgegeven door Biblion Uitgeverij van NBD Biblion. Inmiddels is die uitgeverij ook al opgeheven.
Maar daarover gaat het nu even niet.
Er was toen een jaren lopend, succesvol promotiemiddel dat het Vakantieboekenplan heette, later nog lang (tot in 2015) voortgezet als Leesprogramma, niet per se een betere titel. Een lijst titels, stickertjes, stickerpaspoort, poster, plaatjes, vlaggetjes, materiaal voor begeleiders e.d.: wie een boek gelezen had, kreeg een kleine beloning, daarop kwam het neer. Een echt bibliotheekprogramma, bedoeld voor kinderen (4-12 jaar) die lid van de bibliotheek waren - en dat waren toen bijna alle kinderen. Ze in de vakantie aan het lezen houden, dat was het doel.
Wat krijgen we nu? Vakantielezen: eigenlijk hetzelfde doel als veel andere materialen, namelijk kinderen thuis aan het lezen te brengen of te houden, en nu (ook) met scholen als basis. Er hoort een kleurige folder bij, er zijn zelfs films, en het is gratis, met dank aan Stichting Kinderpostzegels.
Er is echter een niet onaanzienlijke beperking: 'Stichting Lezen biedt dit project, met steun van Stichting Kinderpostzegels, aan op 100 basisscholen in zogenaamde krimpgebieden of participatieregio’s.'
Hè... Jammer voor al die andere basisscholen, in gebieden waar niet gekrompen of geparticipeerd wordt.
Doe me dan het vakantieboekenplan maar...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten