Ja, daar hebben we er weer een. Deze keer van Johanna Geels.
De avond dat mijn vader door een biedermeierstoel heen zakte
We aten soep op schoot. De hond beschermde grommend zijn pantoffel. Boven zijn kop hing een foto van mij als vierjarige in een kanariepak.
Tot die avond had ik altijd gedacht dat ik mijn zus, de hond of de biedermeierstoel was. Hij kraakte vervaarlijk onder mijn vader die oreerde alsof er een landelijke staking was uitgeroepen die dag en hij de vakbondsleider was.
Net voor hij bezweek fluisterde mijn zus dat ze vroeger altijd dacht dat ze een jongetje was dat Hänsel heette. Terwijl het hout als versplinterd bot tegen opa's portret op vloog gooide de hond zijn kop in zijn nek en jankte dat alles onomstotelijk waar was.
Onder het kopje Poëzie afgedrukt in De Gids 2014-7. Een fascinerend verhaaltje - en zulke korte verhaaltjes zijn een genre apart, A.L. Snijders is er een meester in. Maar is dit poëzie?
Ik moet eerlijk zijn. Het stond zo afgedrukt:
De avond dat mijn vader door een biedermeierstoel heen zakte
We aten soep op schoot. De hond beschermde grommend zijn pantoffel. Boven zijn kop hing een foto van mij als vierjarige in een kanariepak.
Tot die avond had ik altijd gedacht dat ik mijn zus, de hond of de biedermeierstoel was.
Hij kraakte vervaarlijk onder mijn vader die oreerde alsof er een landelijke staking was uitgeroepen die dag en hij de vakbondsleider was.
Net voor hij bezweek fluisterde mijn zus dat ze vroeger altijd dacht dat ze een jongetje was dat Hänsel heette.
Terwijl het hout als versplinterd bot tegen opa's portret op vloog gooide de hond zijn kop in zijn nek en jankte dat alles onomstotelijk waar was.
Iets meer wit, ja. Wordt het daardoor poëzie?
Hier zijn er nog enkele van haar, op haar eigen blog. Tedere verhaaltjes.
'Wat heet poëzie' 1-5? Zie labelwolk onderaan. Of hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten