Een mooi stukje van Remco Campert in de Volkskrant 30-5-2015, 'Poëzie'.
Het eindigt zo:
'Stilte is het hoogst bereikbare in de poëzie, maar om die stilte te benaderen, heb je woorden nodig. Pas als je je laatste woord heb gesproken is de rest silence. De dood volmaakt het gedicht.'
Afgezien van de overblijvende vraag of silence iets anders is dan stilte, is dit een prachtig citaat, en heel erg Remco Campert.
Vooruit, ik citeer ook de alinea die eraan vooraf ging.
'Wat is waar? Voor de maker blijft poëzie een geheim waarvan
hij de ontraadseling zoekt en tegelijkertijd hoopt dat die zoektocht tot meer
poëzie leidt. Dit geldt voor kunst in het algemeen en voor muziek in het
bijzonder. John Cage liet in zijn minimal music pure stilte klinken. Auden
schrijft dat er over muziek niets gezegd kan worden, je kunt alleen maar
luisteren en dankbaar zijn. Ik schreef over poëzie, die het dichtst in de buurt
is van muziek:
"Woorden eenmaal gesproken, geschreven
zijn anders alleen
verzwegen onuitgesproken
bezitten ze een schijn van gelijk
van geluk."'
In alle bescheidenheid niets meer of minder dan een poëtica.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten