Kistje tijd

Amper 200 à 250 woorden schat ik, langer is het verhaal De hele tijd niet.

Je kan het in minder dan een half uurtje uit hebben, maar dan doe je woord (van Toon Tellegen) en beeld (van Geerten Ten Bosch, zie ook hier) wel tekort.

De tekst is helemaal Toon Tellegen. Het bos met zijn dieren is ons bekend uit ander werk.

De egel 

woonde in een klein huis tussen het struikgewas onder de linde, niet ver van de open plek in het bos.

Hij krijgt de mier op bezoek.

Ze dronken thee en hadden het over de tijd. De mier zei dat de tijd geen geheimen voor hem had.

De egel vroeg waarom hij, de tijd, altijd maar doorging en alleen maar vooruit, nooit opzij of achteruit.

De mier keek in zijn kopje en zei: 'Dat moet.'

'Van wie moet dat?' vroeg de egel.

De mier dacht even na en zei: 'Van niemand.'

De egel vond dat raar. 'Als het van niemand moet, dan moet het toch niet?'

De mier haalde zijn schouders op, keek opnieuw in zijn kopje en likte zijn lepeltje af.

'De tijd is een uitzondering,' zei hij.

Dat is al genoeg voor veel andere vragen. Mochten oudere lezertjes denken dat zulke vragen niet geschikt zijn voor jongere lezertjes, dan vergissen zij zich.

Hoe dan ook, de egel krijgt de hele tijd op bezoek, seconden, minuten, uren, dagen en jaren.

 

Hij had nog nooit zoiets bijzonders meegemaakt en hij wist zeker dat niemand ooit de tijd had gezien, de hele tijd, alle tijd. Dan had hij dat vast wel verteld. Ik heb de tijd gezien, egel... welke tijd... de hele tijd... o ja?... ja...

 

De tijd tuimelt en maakt veel  lawaai, maar viert geen feest. 

 

De egel wilde ze wel eens van dichtbij bekijken en klom uit zijn raam naar buiten.

'Ho,' zeiden de minuten, met volle mond. 'Wat moet je van ons? Je stoort.'

'Maar wat doen jullie hier?'

'Wij brengen de tijd door. Onze tijd.' 

Daar hebben ze het heel druk mee. Maar ineens is er een kist en daar kruipt de tijd in, alle seconden, minuten, uren, dagen en jaren.

 

Het werd stil en de wind ging liggen.

'Is iedereen er?' riepen de jaren. 'Het is de hoogste tijd! We moeten opschieten! Anders duren we te lang!'

 

Als zelfs de laatste minuten, met de kruimels nog net afgeveegd, in de kist verdwijnen, is die ineens weer weg. De egel kruipt terug in zijn huis.

Ik ga nog maar een uurtje slapen, dacht hij. Een klein uurtje. Hij stapte in bed en sliep.

Einde verhaal. Ik citeer het natuurlijk lang niet volledig, want dan krijg ik problemen met het kopieerrecht, en ik vertel het ook niet na, want er moet nog iets te ontdekken overblijven.

Het laat zich uitstekend voorlezen en ik vermoed dat er daarna nog best wat over de tijd kan worden gesproken. En dan is het tijd om nog eens uitvoerig de platen te bekijken (dubbelpagina, te breed om te scannen), want die laten zich niet in één ogenblik begrijpen, die vergen aandacht... en tijd.

Welbestede tijd.

Tellegen, Toon, en Geerten ten Bosch. De hele tijd. Querido, 2021. ISBN 978 90 214 1489 8.