Van leesdwang naar leeswil

Lezen 2014-3 opent met een behartenswaardig redactioneel van Gerlien van Dalen, directeur van Stichting Lezen. Blij verrast met een achttienjarige zoon die ineens ging lezen: 'Dat hij de stap van moeten lezen naar willen lezen zelf heeft genomen, doet mij als moeder én als leesbevorderaar deugd.
Van leesdwang naar leeswil. Schrijfster Lydia Rood sprak op een recente expertmeeting bij Stichting Lezen met docenten en leesbevorderaars: "We duwen leerlingen te veel. 'Jij moet lezen', dat werkt niet. Natuurlijk willen we dat ze lezen, maar we moeten ze verleiden. Minder duwen, meer trekken dus."' [...]
'Maak daarnaast lezen structureel onderdeel van het schoolprogramma: neem tijd voor vrij lezen, voorlezen, gesprekken over boeken, zorg dat er voldoende geschikte boeken zijn - en voor je het weet spreekt lezen vanzelf en kunnen en willen leerlingen niet meer zonder. Dat is geen fictie, dat kán - goede voorbeelden te over.'

Na zo'n prachtig redactioneel verwachtte ik een nummer vol goede voorbeelden.
Dat viel tegen. Het interview door Annemarie Terhell met Klaas van Kruistum (nota bene van de EO) kwam het dichtst in de buurt, misschien ook het interview (ook weer door Terhell, zij levert veel artikelen voor Lezen) met Kees Broekhof, over taal en lezen in het vmbo. Ook het artikel van Pjotr van Lenteren over 'Jongens, hoe krijgen we jullie aan het lezen?' ligt in de lijn.

De overige bijdragen gaan vooral óver auteurs en illustratoren: Marit Törnqvist, Sieb Posthuma (in memoriam), Jaap Robben, Patrick Ness, Henriette Boerendans. Plus een interview door Jowi Schmitz met Tamara Bos, die het scenario schreef voor de film Wiplala, die november dit jaar in roulatie gaat, en een artikel (alweer door Annemarie Terhell) over WO I in jeugdliteratuur, Hans Kuyper, Guido Bottinga, Marita de Sterck en Do van Ranst.
Allemaal heel lezenswaardig, daar niet van.

Tot slot twee fijne citaatjes die elkaar echoën, over schrijverschap:
- 'Het was voor het eerst dat ik een verhaal in mezelf naar boven heb getrokken. Normaal gesproken dient het zich zo dwingend aan dat ik het niet meer kan tegenhouden.' (Marit Törnqvist, p. 9)
- 'Een boek komt bij Robben voort uit een gevoel of gedachte die zo dwingend is dat hij er dag en nacht mee bezig wil zijn.' (over Jaap Robben, p. 25)