Even tussendoor, wandelen op het (of is het in het?) platteland van Groningen. Bijvoorbeeld van Zeerijp naar Eenum. Maar het kan ook ergens anders.
Het hoofd leegmaken? Probeer het eens, voordat je het weet komen er allerlei gedachten binnen.
Kijk je nog wel om je heen?
Terwijl het eigen hoofd zo overloopt en druk doet, valt ineens op dat het hier deze ochtend weer heerlijk is. Je hoop altijd dat je iets mee kunt nemen de dag in, iets van het ruime licht, de stilte, de haas - wat zijn ze toch groot! ik dacht even: een ree! - die wegspringt over het veld, het geluid van je jasmouwen langs je jas, van je stappen op de weg. Maar of het zo is? De dag pakt je bij de haren en sleurt je mee.
Dit komt uit het mooie boekje Ik keek te ver, een wandeling, een uit een reeks wandelingen, 'Terloops' (prachtige naam!), verschenen bij Van Oorschot. Dit is van Marjoleine de Vos. Het loopt over van mooie, vaak weemoedige bespiegelingen, poëzie en citaten. 'Ik ben, net als alle West-Europeanen, in een vat met tijd gevallen'.
Een van de weemoedigste bespiegelingen staat helemaal in het begin:
In het agrarisch buitengebied is vaak niet zoveel te zien, rechtgetrokken percelen, grote stallen, maïsakkers en raaigras. De tureluurs en de grutto’s die ik ooit zo verrukt leerde herkennen kom je nu niet meer tegen. De veldleeuwerik stijgt niet langer jubelend op. Weilanden betoveren niet bepaald meer dor hun bonte bloemenovervloed want in het raaigras groeit helemaal niets, langs de sloten handhaven zich hooguit een paar brandnetels en wat riet, op geen akker staat nog een boom, houtwallen zijn bijna overal al lang uit het landschap verwijderd.
Zo is het, helaas. Dat wandelen door dit landschap toch de moeite waard is, toont dit boekje echter wel.
Vos, Marjoleine de. Je keek te ver, een wandeling. Van Oorschot, 2020. ISBN 978 90 282 1032 5. 72 p.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten