Baby'tje in mama's buik

De vermoedelijk zesjarige Jip krijgt een broertje of zusje. Mama en papa vertellen haar daarover. Bijzonder aan het prentenboek Baby'tje in mama's buik van Bette Westera en Jan Jutte is dat het uitdrukkelijk bedoeld is om voor te lezen. De tekst zou voor een zes- à achtjarige niet te lezen zijn – maar is bij voorlezen heel goed te volgen.
Een duidelijke keuze van de auteur, die het verhaal ten goede komt. De hoofdpersoon (‘ik’) is een meisje, maar dat blijkt pas gaandeweg. ‘Papa’ en ‘mama’ vertellen haar over het nieuwe leven op komt. Dat kan nog best ingewikkeld zijn met voorlezen, want als mama voorleest, wie is dan de ‘mama’ over wie ze voorleest. Idem papa. Met wat uitleg valt deze hobbel wel te nemen.
Dit boek kan een klassiek boek worden: van begin tot eind, alles staat er in. Duidelijk en met veel humor.
Neem deze passage:

Ik sta met mama te wachten bij de kassa van de supermarkt. We hebben heel veel boodschappen in onze winkelwagen. Achter ons staat een stoere jongen met lang, zwart haar.
Hij heeft alleen een zak chips.
‘We zijn iets vergeten,’ zeg ik.
Mama kijkt in ons winkelwagentje.
‘Wat dan?’
‘Je zou nog vertellen hoe die twee baby’tjes in de buik van die mevrouw kwamen.’
De stoere jongen met de chips lacht.
‘Dat is waar ook, ’zegt mama. ‘Als we thuis zijn, zal ik het vertellen.’
‘Waarom niet nu?’ vraag ik.
‘Ja,’ zegt de stoere jongen. ‘Waarom niet nu. Ik wil het ook wel weten.’
‘Jij weet het allang,’ zegt mama. ‘Dat hoop ik tenminste. Wil je even eerst?’
Ze laat de jongen met de chips voorgaan en legt haar boodschappen op de band.
‘Oké,’ zeg ik. ‘Als we thuis zijn. Niet vergeten, hè?’

Nee, ze vergeet het niet en de uitleg kan er prima mee door.
Later gaat het (onder veel meer) over het lot van eitjes en zaadjes en wat er gebeurd zou zijn als een ander zaadje dat eitje had bereikt en volgt met stip de meest diepzinnige passage uit het verhaal.

‘Dan was jij er niet geweest,’ zegt papa.
‘Jouw zaadje was doodgegaan en uit jouw eitje was een ander kindje gegroeid. Of helemaal geen kindje. Maar gelukkig ging het anders. Gelukkig werd jij jij. Een ander kindje dan jij hadden we niet gewild.’
Ik leg mijn lepel neer. Hier klopt iets niet.
Papa en mama wilden wel een ander kind. Dat kind zit nu in mama’s buik.
‘En mijn broertje dan?’ vraag ik.
‘Je broertje komt uit een ander eitje en een ander zaadje,’ zegt papa. ‘En leuker dan jij kan hij niet worden. Even leuk misschien, maar niet leuker. Onthoud dat maar goed.’
Gelukkig ben ik ik, en leuker dan ik kan mijn broertje niet worden, dat knoop ik in mijn oren. Toch is het raar dat ik niet had bestaan als er een ander zaadje in mijn eitje was gekropen. Of als een ander eitje eerder aan de beurt was geweest. Heel raar.

Het loopt allemaal zoals het hoort te lopen. Onderweg komen o.a. de dood langs (niet letterlijk), het verschijnsel van twee moeders, de scan, tweelingen, adoptie, namen verzinnen en meer, allemaal volstrekt natuurlijk en niet zwaar.
De illustraties van Jan Jutte dragen in niet geringe mate bij aan het verhaal en voegen details toe, zoals de rode en blauwe sok op p. 66, op een fraai moment, namelijk vlak na de bevalling – aannemelijk dat er dan even niet zo erg op wordt gelet wat Jip aan haar voeten heeft.



Hier en daar zijn ze instructief, vaker (zoals hierboven) vullen ze emoties in.
Verder voegde hij nog twee citaten in:

 

Het is een juweel van een boekje voor vier- à achtjarigen (en hun ouders) die een broertje of zusje verwachten.
Hoewel het een redelijk intiem verhaal is, leent het zich ook voor klassikaal voorlezen.
Let op, de titel lijkt erg op die van een ander, vergelijkbaar en zeker niet slecht boek: Baby in mama's buik, van Mick Manning en Britta Granström (NBD Biblion, 2012).

Bette Westera en Jan Jutte. Baby’tje in mama’s buik. Gottmer, 2016, ISBN 978 90 257 6185 1, 68 p.