Docente Margot de Wit beschrijft hoe dat gaat op het Ds. Pierson College in Den Bosch. 'Leeskringgesprekken maken sinds jaar en dag al deel uit van ons curriculum.'
En, opmerkelijk:
De kiem [...] was gelegd door een van mijn docenten literatuurwetenschap, Will van Peer. In de jaren negentig betoogde hij gloedvol dat de ethische functie van literatuur ervoor kan zorgen dat we betere mensen worden. Literatuuronderwijs is in zijn ogen vooral emotieonderwijs en daarom zo van belang voor adolescenten. Immers, in deze leeftijdsperiode worden jongeren met zingevingsproblematiek geconfronteerd. Literatuur kan hen daarbij helpen - leerlingen leren naast zichzelf ook de andere beter kennen (Van Peer, 1995). (Link van mij.)
'Het gros van de leerlingen vindt het inderdaad zinvol en leerzaam om na lezing van een gezamenlijk gelezen boek ervaringen met elkaar te delen en te verdiepen', aldus Margot de Wit. Hoe dat precies gaat, legt ze duidelijk uit. 'Het grootste voordeel is dat in deze nieuwe opzet veel meer recht gedaan wordt aan een lezersgerichte benadering zonder dat theorie en kennis ondergesneeuwd raken.' En:
Voor alle partijen is het inspirerend te merken dat leerlingen na afloop van hun groepsmondeling vaak nog druk napratend met elkaar het lokaal verlaten. Een enorme leesbevorderingswinst die in de oude situatie ondenkbaar was.
Dat lijkt mij ook pure vooruitgang, al vermoed ik dat er relatief weinig aandacht voor stijl en poëzie zal zijn.
De literatuurreferentie verwijst naar het artikel 'Literature, imagination and human rights' in Philosophy and Literature 19-2, p. 276-291.
Levende Talen Magazine 104-8 / december 2017. ISSN 1566-2705.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten