In 2001 verscheen er een speciaal voor Dreuzellezers bestemde herdruk van de eerste editie van mijn boek Fabeldieren en Waar Ze Te Vinden. Het Ministerie van Toverkunst had met die unieke herdruk ingestemd om geld in te zamelen voor Comic Relief, een welbekend goed doel onder Dreuzels.
[...]
Professor Albus Perkamentus toonde zich bereid een voorwoord te schrijven [...].
En de Inleiding start met
Over dit boek
Fabeldieren en Waar Ze Te Vinden is het resultaat van narstig onderzoek en vele lange reizen. Als ik terugkijk in de tijd, naar die zevenjarige tovenaar die op zijn slaapkamer uren bezig was om Horklumps in stukken te snijden, ben ik jaloers bij de gedachte aan de reizen die hem nog te wachten staan.
Terwijl 'Over de auteur' achterin gaat over Newt Scamander...
Mystificatie alom. Harry Potter-lezers kunnen de naam Newt Scamander natuurlijk thuisbrengen als een personage uit die verhalen. Niks alias dus, gewoon een product van de rijke verbeelding van J.K. (Joanne) Rowling. Zie ook hier.
En ja, het boek verscheen al in 2001, zoals uitgeverij De Harmonie in het colofon ook netjes vermeldt. De uitgave van 2017 is wel een herziene druk. Om te zien wat er veranderd is ten opzichte van 2001, zou ik die uitgave moeten hebben, en die heb ik niet. Het zal niet veel zijn, misschien alleen het voorwoord.
Het meest amusante deel van dit boek vind ik niet de 'Fabeldieren van A tot Z', hoe fantasierijk ook, maar de verhandeling onder de titel 'Wat is een dier?', waarbij we al snel belanden bij de tweedeling wezen en dier. Een wezen kan aanspraak maken op rechten en een stem in het bestuur van de magische wereld.
Niet eenvoudig!
Iedereen kent de extremisten die actie voeren om Dreuzels tot 'dieren' te laten verklaren; iedereen weet dat de centauren de status van 'wezen' hebben geweigerd en verzocht hebben om 'dier' te mogen blijven.
Of:
Verscheidene hoogst intelligente schepsels worden als 'dier' gekwalificeerd omdat ze niet in staat zijn hun eigen brute inborst te overwinnen. Acromantula's en Mantichora's zijn intelligent en kunnen spreken, maar proberen wel elk mens dat in hun buurt komt te verslinden.
Alle dieren en wezens zijn dus schepsels en naast dieren en wezens zijn er dus kennelijk ook mensen, waaronder, ondanks die extremisten, Dreuzels. Of mensen zijn ook wezens, dat is me niet duidelijk. Dreuzels en fabeldieren (fantastic beasts) gaan niet goed samen en tovenaars hebben daar veel werk aan.
De hulp van het Departement van Mystificatie wordt uitsluitend ingeroepen bij ernstige tovenaar-Dreuzelconflicten. Sommige magische catastrofes of ongelukken zijn zo verschrikkelijk opvallend dat Dreuzels alleen om de tuin geleid kunnen worden met behulp van gezag van buitenaf. In zo'n geval neemt het Ministerie van Mystificatie rechtstreeks contact op met de Dreuzelpremier, om een plausibele en niet-magische verklaring te zoeken voor de gebeurtenis. De onophoudelijke inzet van dit departement bij hun pogingen om alle Dreuzels ervan te overtuigen dat elk fotografisch bewijs voor de Kelpie in Loch Ness vervalst is, heeft er in grote mate toe bijgedragen dat een situatie die op een gegeven moment totaal uit de hand dreigde te lopen, nu weer geheel onder controle is.
(Kelpie.)Dat soort werk. De privatiseringskwaal heeft de tovenaarswereld duidelijk nog niet bereikt, het is een en al bestuur en ministerie, er wordt niets uit- of aanbesteed.
Dit alles lijkt me vooral voer voor Potterliefhebbers.
Heel wat fabeldieren zijn ook buiten de Potterwereld bekend, bijvoorbeeld de sfinx, de draak, de centaur, de eenhoorn, de chimaera, de kelpie (!), en de manticore, hier Mantichora genoemd, evenals de hier tot fabeldieren bestempelde fee, kabouter en trol. Maar de beschrijvingen zijn aangepast aan de Potteriaanse wereld, met classificatie en al, en zijn veel fabeldieren (zoals de hierboven genoemde horklump) uitsluitend daar te vinden.
J.K. Rowling. Fabeldieren en waar ze te vinden. De Harmonie, 2017, 5e herziene druk. ISBN 978 94 633 6011 1, 144 p. Oorspr.: Fantastic Beasts and Where To Find Them, 2001.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten