Schreef ik begin mei 2021 over Maar ik ben jou niet:
'Daar
gaan we weer. Als in een radioreportage of dagboek vertelt iemand over
haar wedervaren, doorspekt met terugblikken. We beginnen natuurlijk medias in res,
middenin het verhaal, gaandeweg komen we achter een naam (in dit geval
Jamie), leeftijd (zestien), geslacht (meisje), omstandigheden
(moeizaam). We worden geacht mee te gaan met de gedachtestroom van de
verteller en daardoor duurt het even tot we begrijpen wat er gaande is.
Vergt wat geduld van de lezer die zich niet meteen laat meeslepen.
En zo'n dagboek-achtig verhaal kreeg ik nou juist toegestuurd. Op eigen verzoek, denk ik, want het is wel een debuut. Naam (Lottie), leeftijd (elf, wordt twaalf), geslacht (meisje), omstandigheden
(normaal).
Kate Kirby presenteert zich achterin Het extreem gênante leven van Lottie Brooks als 'schrijver en illustrator', en
heeft een opleiding gedaan in reclame en marketing, en nadat ze een aantal jaar had gewerkt voor Londense reclamebureaus, wat vooral inhield dat ze in dure restaurants zat te doen alsof ze ergens verstand van had, kreeg ze een paar kinderen en besloot ze het blog 'Ouderschap zoals het is' te beginnen, over hoe onrechtvaardig het allemaal is.
Veel mensen zeiden dat haar gevoel voor humor flauw en kinderachtig was, dus vermaakt ze zich nu opperbest met het schrijven van kinderboeken. Het extreem gênante leven van Lottie Brooks is haar eerste boek.
Kate houdt van gin, konijnen, te ver doordenken, de geur van wasserettes en Monster Munch-chips. Ze houdt niet van verliezen met bordspelletjes en over zichzelf schrijven in de derde persoon.
Aantal jaar, het staat er echt. Daaraan kan Kate Kirby echter niets doen.
Een reclamevrouw, die te vinden is op Twitter en Instagram, maar er geen eigen website op na houdt. Bij haar Britse uitgever Penguin lees ik: 'The first book in the hilarious new series for children by the bestselling creator of Hurrah For Gin.'.
Hurrah For Gin: A Book For Perfectly Imperfect Parents is er al even en werd opgevolgd door Hurrah for Gin: The Daily Struggles of Archie Adams en Hurray For Gin: The Reluctant Adult', een 'book for the perpetually overwhelmed'.
Dat Instagram-account is wellicht het hierboven bedoelde 'blog', hoewel de webpagina https://hurrahforgin.com ook bestaat. Een interview met haar is hier te vinden. Het bevat onder meer een spotprent over ouderschap:
Dit is hoe Kate Kirby tekent! Ook in Het extreem gênante leven van Lottie Brooks.
Het dient benadrukt: dit is een verhaal in woord en beeld.
Dat gaat zo:
Lottie is aan het woord. Dit is de derde (iets scheef gezakte, sorry) pagina van haar 'dagboek', dat begint op 11 augustus en eindigt op 16 januari, als ze inmiddels 12 jaar is.
Belangrijkste gebeurtenissen: haar beste vriendin (BFF) Molly is verhuisd naar Australië (en keert einde verhaal terug). Haar moeder raakt zwanger en Lottie krijgt er een zusje bij - dat ze zelf noodgedwongen helpt ter wereld te komen. Ze raakt verstrikt in de muizenissen van meisjesbondgenootschapjes en vriendschappen en dat gaat even flink fout (maar komt einde verhaal goed).
Ook Lottie zelf vindt dit heel belangrijk, laat dat duidelijk zijn, naast het feit dat ze nog steeds geen borsten krijgt. De emoties zwiepen over de pagina's, himmelhoch jauchend, zum Tode betrübt, ze vliegt heerlijk uit de bocht, maar het komt allemaal goed en er zit waarachtig nog een soort moraal in.
Voor zover ik het kan beoordelen zonder originele versie, heeft vertaler Sofia Engelsman goed werk geleverd.
Ik kan mij voorstellen dat veel tien- tot twaalfjarige meisjes dit een heerlijk boek gaan vinden. In het genre is Kirby een waardige opvolger van Sue Townsend.
Kirby, Kate. Het extreem gênante leven van Lottie Brooks. Vertaald door Sofia Engelsman. Gottmer, 2021. ISBN 978 90 257 7481 3, 304 p.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten